Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ

Ηταν καλοκαίρι θυμάμαι.. Κλασσικές αυγουστιάτικες διακοπές στο χωριό, που κρατούσαν ένα μήνα.. Ολόκληρο...
Εκείνο το καλοκαίρι ήμουν τελείως μόνη.Εγώ και τα γίδια που είχαμε στο κατσικοσπιτάκι.  Άντε και οι κότες που συνήθως κυνηγούσα και ποτέ δε κάναν αυγά. Αλλά μη το πείτε στη μαμά μου αυτό...Τώρα που το σκέφτομαι  περνούσα πολλές ώρες στο κοτέτσι..Δε ξέρω γιατί ή μάλλον δε θυμάμαι..Ή πολύ απλά είχα ανακαλύψει κάτι και δε θέλω να διαρρεύσει προς τα έξω..Οπως και να χει ποτέ δε θα σας πώ..

Μια από αυτές τις ζεστές μέρες και καθώς τριγυρνούσα άσκοπα με το βρακί στην αυλή, μου 'ρθε η φαινή ιδέα να μελετήσω μια φωλιά από μυρμήγκια, όχι εκείνα τα κούτσικα αλλά τα μεγάλα τα κόκκινα,  που επιμελώς είχαν φτιάξει, δίπλα σε μια γλάστρα-τενεκέ φέτας με βασιλικό.
Φόρεσα λοιπόν ένα παντελονάκι ,πήρα ένα κομμάτι ψωμί και κάθησα δίπλα στη γλάστρα..

Δε ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ αυτά τα πλάσματα αλλά το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχουν τσαγανό και μαγκιά πάνω τους. Τσαγανό γιατί κουβαλάνε απίστευτα βαριά πράγματα και μαγκιά γιατί όταν όλοι περνάνε οικονομική κρίση και πεινάνε, αυτά είναι άρχοντες..Αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο..

Τα μυρμηγκάκια λοιπόν, ξεπρόβαλλαν μέσα από μια ρωγμή στο έδαφος, που ήταν γεμάτη με χώμα και χαρωπά (μάλλον) κόβαν τις βόλτες τους γύρω από τις γλάστρες, περιμένοντας κάποιο κορόιδο να ρίξει κάτι φαγώσιμο..Τους έκανα λοιπόν τη χάρη κι έριξα μερικά ψίχουλα στο χώμα.

Με μιας μαζεύτηκαν καμιά εικοσαριά από δαύτα κι άρχισαν το δύσκολο τους έργο..Το οποίο φυσικά και έκανα πιο δύσκολο με τον εξής τρόπο: Με ένα μικρό κλαδάκι από τη μουριά τους έκλεινα το δρόμο..Αριστερά αυτά; Αριστερά και το κλαδάκι..Δεξιά αυτά;.Το κλαδάκι εκεί πάλι. Μετά από λίγη ώρα τα μυρμήγκια αγνοούσαν εντελώς το κλαδάκι μου και περνούσαν πάνω από το χέρι μου. Και αν το καλοσκεφτείτε είχα κάνει ένα βήμα μπροστά! Τους είχα μάθει να μη φοβούνται τα μουρόκλαδο ή εμένα. Ή πολύ απλά να με προσπερνάνε με λίγα μυρμηγκομπινελίκια ..Θα μπορούσα άνετα να είχα γίνει εκπαιδεύτρια μυρμηγκιών και ήδη μη σας πω το φανταζομαι ,αλλά δε θα συνεχίσω καθώς ακούω τους μισούς από εσάς να μουρμουρίζετε πως είμαι ένα τέρας αλλά δε με νοιάζει. Εγώ τα εκπαίδευσα.....-

Ανάμεσα λοιπόν  στην ορδή που είχε μαζευτεί, κατάφερα να ξεχωρίσω ένα, που ήταν κάπως διαφορετικό από τ άλλα. .Ίσως το χρώμα του να ήταν πιο κόκκινο αλλά και πάλι δεν είμαι και πολύ σίγουρη. Κάθησα λοιπόν αρκετή ώρα και προσπάθησα να κάνω το ίδιο κολπάκι με το κλαδί, μόνο σε αυτό..Αυτό το μυρμήγκι όμως ήταν αλλιώτικο και δεν υπάκουγε με τίποτα στις προσταγές και τη διεστραμμένη μου φαντασία. Κοινώς αντιδρούσε καταφέρνοντας να μ' εκνευρίσει αφάνταστα ... Ξαφνικά και επάνω στο αναψοκοκκίνισμα και την προσπάθεια άκουσα τη φωνή της μαμάς μου από την άλλη άκρη της αυλής . -Τι κάνεις εκεί? Εεεε τίποτα πάιζω ..απάντησα τσαντισμένη και με μια μου κίνηση να σηκωθώ, αποφάσισα να πατήσω το μυρμήγκι επαναστάτη..Ουτως ή άλλως δε τα 'παιρνε τα γράμματα..

Φτωχούλι πλασματάκι..Είχε σταματήσει να κουνιέται πια...Και μαζί παρέσυρε και την παιδική μου καρδιά. Δεν έφταιγε σε τίποτα..Απλά ήταν διαφορετικό κι εγώ ξαφνικά ένιωσα τη θλίψη να πάιρνει τη θέση της οργής που με γέμιζε η μέχρι πρότινος αποστασία του. Έτσι αποφάσισα να προσευχηθώ στον θεό των μυρμηγκιών να φέρει αυτό το πλάσμα πίσω ..Έκλεισα λοιπόν τα μάτια μου και άρχισα δυνατά να προσεύχομαι. ..-Φερε πίσω το μυρμήγκι, φέρε πίσω το μυρμήγκι ,αν υπάρχεις φέρτο πίσω. ..
Μπροστά μου πέρασαν εικόνες ,του Βούδα, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ακόμη και ο Ιησους από τη Ναζαρέτ στο τρίτο επεισόδιο και άλλα θρησκευτικά με άρωμα κουραμπιέ, μελομακάρονου, τσουρεκιού και ότι άλλο υπήρχε μέχρι τότε στο μυαλό μου..Και ξαφνικά το μυρμήγκι ζωντάνεψε!!!!!

Ετσι έμεινα να κάνω τούμπες στην αυλή, με περίσσια χαρά γιατί αυτός για τον οποίο όλοι  μιλούσαν,  ήταν εκεί...
Αφού λοιπόν απέδειξα την ύπαρξη του θεού.....το ξαναπάτησα, ..χωρίς περιστροφές, χωρίς τύψεις και χωρίς σκέψη ..Κάποιος έπρεπε να την πληρώσει στην τελική,  για όλες τις αμαρτίες καί τις δικίες μου καί των υπόλοιπων μυρμηγκιών...

Οι βίαιες μου πράξεις σταμάτησαν ευτυχώς. όταν η μαμά μου με πήρε σηκωτή  από το μαλλί φωνάζοντας να σταματήσω να κάνω βλακείες και να σκοτώνω αθώα πλασματάκια δίχως λόγo, καθώς  δε ξέρω τι μου γίνεται και μέσα στο κεφάλι μου έχω σανό αντί για μυαλό..Μάλλον είχε δίκιο εκείνη τη φορά..

Μετά από λίγο παρουσιάσα τοξική δερματίτιδα. με αποτέλεσμα τα χέρια μου να γίνουν νταούλια στέλνοντας με στο νοσοκομείο..

Εκείνο το βράδυ ένιωσα χιλιάδες μυρμήγκια να περπατάνε πάνω μου. Αλλά ίσως και να το φαντάστηκα...

Thnx to Helen for the inspiration..


..

Terravibe Θεματικό Τσίρκο

Για να μας μπεί καλά το καλοκαίρι, πρέπει να κωλοχτυπηθούμε σε συναυλία.
Κάθε χρόνο. Απαραιτήτως..
Για να μην αναρωτιέστε, ανήκω στα γίδια που τρέχουν από συναυλία σε συναυλία. Ναι γίδια.
Γιατί όσοι επισκέπτονται το Terravibe τα τελευταία 7 χρόνια και δε λένε να ξεκουνηθούν για φεστιβάλ της προκοπής του εξωτερικού μόνο γίδια μπορούν να αποκαλεστούν..
Φέτος κάναμε το τραγικό λάθος μετά τους Metallica στη Σόφια να κατέβουμε μια βόλτα στη Μαλακά-σα (τυχαίο δε νομίζω) γιατί μας περισσεύαν λεφτά και δε ξέραμε τι να τα κάνουμε..
Μετά λοιπόν από ένα εξαιρετικά οργανωμένο φεστιβαλ, το οποίο μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις μαζέψαμε τα κομμάτια μας και κινήσαμε για να ξαναδούμε τους Big Four στο ανανεωμένο Terravibe Park..Για όποιον δε το γνωρίζει είναι ένας μεγάλος campinglike συναυλιακός χώρος...

Καταρχήν πρέπει να ανατρέξω στο λεξικό για να αναπροσδιορίσω την έννοια της λέξης ανανέωση γιατί μάλλον κάτι μου διαφεύγει..


Για να πάει κανείς στο Terravibe λοιπόν, πρέπει να κάνει βάδην καμιά 2-3km ανάμεσα σε πάγκους με σουβλάκια που κλείνουν το δρόμο, πλανόδιους με μπλουζάκια και τύπισσες που πουλάνε νερό φωνάζοντας ''πάρτε από μένα γιατί θα κορακιάσετε''..
Αφού φτάσει στην είσοδο και περάσει τον τυπικό έλεγχο για κάμερες,όπλα και τα σχετικά είναι έτοιμος να έρθει αντιμέτωπος με την εμπειρία..

Πριν συνεχίσω θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση..
Αντί να κυνηγάτε τις DSLR άσχετοι κάντε ένα ντού στις compact μηχανές..Για να κάνω το zoom της compact πρέπει να κουβαλάω φακό zoom κοινώς μαούνα..Και στο κάτω κάτω αν είναι να βγεί κάτι στο you tube ας βγεί σωστά..ignorance is bless my friends...

Η ανανέωση που λέτε μάλλον αναφερόταν στο αμμοχάλικο γιατί μόνο αυτό διέκρινα..Εντύπωση δε προκάλεσε το μαντρί με τα γίδια τα κατσίκια και τα ελάφια που είχαν κλεισμένα από πίσω..Δηλαδή έλεος τί άλλο να πώ..Για τους ανεγκέφαλους που τάιζαν hot dog τα ελάφια ή για τους κάφρους που ευχαρίστως θα τους δίναν μπύρα με το μπιμπερό αν τους αφήναμε..Μερικά ζώα είναι μεγαλύτερα από κάποια άλλα.-
Θα παραβλέψω τα δέντρα που υπάρχουν στη μέση του χώρου καθώς δε φταίνε αυτά που φύτρωσαν εκεί αλλά θα κάνω την απλή ερώτηση..Κλάδεμα παίζει εκεί? Δεν είπαμε να το πετσοκόψουμε το δεντράκι ένα κλαδάκι να κόψουμε έτσι για να σταματήσει να κάνει σπάσιμο στη δεξιά γιγαντοοθόνη...

Θα μου πεις κυρά μου δε φτάνει που σε φέραμε μέσα στα δέντρα μιλάς κιόλας. Με συγχωρείτε αλλά αν ήθελα να χαζέψω τη φύση δε θα πήγαινα στη Μαλακάσα και δεύτερον δε πήγα για να κάνω camping. Ενα γαμώκλαδο λοιπόν το οποίο μπάνει μέσα στη μούρη μου και μου κόβει τη μοναδική ευκαιρία να βλέπω κάτι να κινήται στη σκηνή από το υψόμετρο του 1.53 είναι άξιο της μοίρας του.

Και έρχομαι στο προκείμενο..Γιατί να δώσω 90 ευρώ για να δώ μια συναυλία που στην ουσία έχει τα μισά εφφέ από τις συναυλίες του εξωτερικού λόγω δέντρων?? Δε λέω να το κάψουμε το μαγαζί αλλά τί δε καταλάβατε??
Δε θα σχολιάσω το συναυλιακό κομμάτι γιατί πρώτον ο έλληνας είναι πάντα ευχαριστημένος με τη μετριότητα γιατί σε αυτή έχει μάθει και δεύτερον γιατί εδω δε κάνουμε κριτική συναυλιών..

Αφού λοιπόν φάγαμε βροχή με το κιλό η οποία δε μας χάλασε αλλά μας πόρωσε κιόλας κι αφού κάναμε το ωραίο αυτό μέρος μπουρδέλο από τα πλαστικά και τα σκουπίδια μέτα το πέρας της συναυλίας αρχίσαμε να περπατάμε προς την έξοδο.
Και κάπου εδώ ξεκίνησε το πατιρντί..
25.000 άνθρωποι να είναι ο ένας πάνω στον άλλο προσπαθώντας να φτάσουν στην έξοδο με ομαδική παρτούζα...Η τσόντα του αιώνα..
Το τι κλωτσοπατινάδα έπεσε δε μπορώ απλά να την περιγράψω..Κι όταν δε, φτάσαμε ηρωικά στην  έξοδο, όλο αυτό το πανηγύρι συνεχίστηκε καθώς οι πάγκοι με τα σουβλακοειδή είχαν μετατοπιστεί 1 μέτρο από την άκρη του δρόμου καθιστώντας τη διελευση του κόσμου ανέφικτη. Θες δε θες δηλαδή από πίσω θα τον φας..
Το ατού της βραδίας ήταν το 99% πληθυσμιακή κάλυψη από τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας. Γιατί το 1%  που δε καλύπτεται, από σατανική σύμπτωση ήταν ο χώρος και μέσα αλλά και έξω από τη συναυλία. Ο μόνος τρόπος για να βρείς σήμα ήταν ν' ανέβεις στο αλεξικέραυνο..

Μετά λοιπόν από μία ώρα φασιστικού πισωκολλητού φτάσαμε στο parking. Επιτέλους η τύχη μας άνοιξε. Τρομερή ανανέωση και μπράβο σε αυτούς που σκέφτηκαν να μη ταλαιπωρήσουν κι άλλο τον κόσμο. Επειδή ήταν τόσο απίστευτα τεχνολογικά εξελιγμένο και μας άρεσε πολύ αποφασίσαμε να κάτσουμε 2 ώρες να το χαρούμε γιατί που αλλού θα περνούσαμε τόσο ωραία? Που αλλού θα κάναμε μισή ώρα να αποφασίσουμε από πια έξοδο θα βγούμε? Το ατού του parking φυσικά  ήταν ο διαγωνισμός κωλιάς που κάναν οι οδηγοί μεταξύ τους ανάμεσα στις απελπισμένες προσπάθειες να ξεκολλήσουν από την ανηφόρα με το οργωμένο λασποχάλικο...

Κάπου σε κάποιο blog για τους Linkin Park αναφέρουν την εύκολη πρόσβαση και το γαμάτο parking..
Mάλλον ο τύπος που το έγραψε τα παίρνει χοντρά από τους ιδιοκτήτες του terravibe ή δε ξέρει τί του γίνεται ή είχε κ$β7ώσει μετά την αναγγελία της συναυλίας. Anyway...Σόρυ φίλε that's life..

Καταφέραμε λοιπόν να φύγουμε γύρω στις 3 το πρωι..με βρεγμένα ρούχα, πολλά νεύρα, απίστευτη γκρίνια με ένα cd  να παίζει μεταλλικές μελωδίες...

Αλλά παρόλα αυτά, την κοροιδία , την αρπαχτή, τα φράγκα που μαζεύαμε μήνες για να κάνουμε αυτό που μας γεμίζει καταβάθος θα είμαστε πάντα γίδια και θα ξαναγυρνάμε στο χέρι που μας ταίζει μουσική..


Κι ας γ4μησε το φεστιβάλ της Σόφιας...
Μπεεεεεεεεεεεεε......
@@@@

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ...

Ποιός άραγε είναι ο πιο καταδικασμένος; Αυτός που μπορεί να στοχάζεται; Αυτός που μπορεί να βάλει φρένο στο γκάζι των σκέψεών του; 'Η αυτός που έχει σαν αξεσουάρ αυτό που ονομάζουμε μυαλό;
Υπάρχει μια θέση κάπου εκεί στην άκρη για σκέψεις και στοχασμούς..μια ανάγκη..
Μια ανάγκη να κατανοήσουμε αυτά τα σημάδια που ονομάζουμε πραγματικότητα..ψευδαίσθηση..εκεί που γεννιέται η βαθιά σκέψη.
Υπάρχουν πράγματα πίσω από αυτά που βλέπουμε;
Κρυμμένα νοήματα πίσω
από τις λέξεις,
πράξεις,
μορφές, κόσμους .......................................................................

Στοχαζόμαστε για να μεταλαμπαδεύσουμε όλο τον εσωτερισμό μας σε κάτι που ίσως δεν έχει νόημα.Κόσμους που ίσως τους πλάθουμε και ταξιδεύουμε σ' αυτούς όταν το έχουμε ανάγκη.
Κι αν Εγώ, ρωτήσω ''Κι άμα 'φύγω', μετά τί;'', δημιουργώ τη μεταφυσική γέφυρα που ενώνει τον 'κόσμο μου ' με την ενδελέχεια της ψυχής μου..

Το μυαλό είναι μια μηχανή ,και την ταίζουμε εμείς.Τη βομβαρδίζουμε κι αυτή μαζεύει υλικό.Σαν ενα φτερό που το ΄ποτίζουμε' αέρα.Οσο φυσάει, το φτερό πλανιέται΄ έτσι και το μυαλό ταξιδεύει όπου αυτό θέλει..΄Οταν όμως έχει άπνια το φτερό πέφτει στο βάλτο και μένει εκεί, να κολλάει να βουλιάζει.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο πιό βαρύς ήχος είναι αυτός της σιωπής..αυτά τα αμίλητα ...τα αμίλητα που μιλάνε απευθείας στο μυαλό και στην ψυχή..Η σιωπή που γεννάει ασυνάρτητες λογικές σκέψεις..

Δε νομίζω να υπάρχει εξήγηση για το τί μπορεί να βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας .΄Ισως αν έρθει ο ξύλινος γιατρός και μας καλωδιώσει, να λύσει και για μας αυτόν το γρίφο.
Είναι η παρόρμηση του 'είναι' μας να πλάθει, να γράφει και να φτιάχνει...

Ο στοχασμός είναι η ανάγκη του ανθρώπου να επιπλεύσει σε μια θάλασσα γεμάτη δίχτυα πιάνοντας συνάμα, πλήθος ψάρια..

SPARTACUS PART I ... ΑΙΜΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΣΠΕΡΜΑ .. ΠΑΝΤΟΥ

Πριν 2 με 3 βδομάδες κάτι φιλαράκια μου πρότειναν να δω μια σειρά που παίζεται στο Αμέρικα.
'Καλή;' ρώτησα..
"Τρίκαλη'' απάντησαν. "Θα γουστάρεις πολύ'..

Ε με τα πολλά είπα wtf δεν έχω να χάσω και τίποτα, το πολύ πολύ μια ώρα από τη ζωή μου. Δε θα ήταν και η πρώτη φορά εξάλλου που θα έβλεπα μια μ4λ4κία και μισή οπότε..
Περιττό να σας πω πως πορώθηκα. Γι αυτό θα σας την παρουσιάσω..σε δύο μέρη :)


WARNING
Αν δε την έχετε δει ποτέ, απλά κατεβάστε τη και μη διαβάσετε αυτό το ποστ. Δε θα με κηνυγάτε μετά για spoiling. Οχι τίποτα άλλο απλά βαριέμαι να τρέχω. Προτιμώ να πετάω.

Επίσης στους ξενέρωτους που την έχουν δει και δε τους άρεσε.. Διάβασα άπειρες π4παριές που γράφετε και θα σας απαντήσω. Αν διαφωνείτε χέστηκα. Να κάνετε δικό σας blog και να γράψετε γιατί δε σας άρεσε.

- Μάπα σκηνοθεσία
Θα την σκηνοθετούσε ο Fellini τη σειρά αλλά πρόλλαβε και πέθανε δυστυχώς. Ο Clint Eastwood(respect)  από την άλλη,  δίδασκε σκοποβολή σε παιδική κατασκήνωση της Οκλαχόμα οπότε και αρνήθηκε.  Κουλτουριάρηδες ενωμένοι.. Κάντε μου μια χάρη και πνιγείτε από το ποπ κόρν την ώρα που νομίζετε πως βλέπετε ταινία που να αξίζει...

- Πολύ γυμνό και όργια
Ακόμα και αν είναι μύθος τα αρχαία ρωμαικά και ελληνικά όργια γιατί σας χαλάνε τόσο πολύ?Οι μυξοπαρθένες να βάλουν το dvd της Candy Candy και να κλαίνε σιωπηλά γιατί δε την απαύτωσε ο Terry. Ή ο Antony. Ή και οι δυο μαζί. Οι δε μαμούχαλοι να πάρουν το χέρι μέσα από το βρακί τώρα. Κι αν τους την πέσει η Lucy Lawless να της ρίξουν χυλόπιτα.. Με το αντίθετο χέρι από αυτό που έχουν στο βρακί.

- Δεν ακολουθεί ιστορικά στοιχεία
Ω χίλια συγνώμη στους φοιτητές του Ιστορικού του τμήματος Φιλολογίας. Μπορείτε να στείλετε τις υποδείξεις σας στην παραγωγή της σειράς.. Να  χαχανίζετε με τον Catullus και τη μαλαπέρδα που τρυπάει τον χιτώνα του ξέρετε..

- Απευθύνεται σε άτομα με χαμηλό IQ
Οκ εδώ με πιάσατε στα πράσα. Κρίμα που δεν έχω την κατάλληλη καλλιέπεια κι ευγλωττία να αντιπαρέρθω στους Kim Peek που βλέπουν της σειρές που γύρισε η Mensa.

Νια νια νια νια νια!!!

To be continued...

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ

 Τα φώτα της πόλης χαμήλωσαν. Oι άνθρωποι βάδιζαν στην πλατεία. Δεν έχει σημασία σε ποιά. Σε αφήνω να διαλέξεις εσύ..

Ολοι τους ήταν διαφορετικοί. Μεγάλοι, μικροί, γυναίκες, παππούδες. Και όλοι είχαν κάτι πάνω τους που μου τραβούσε την προσοχή. Το περιτύλιγμα.

Στενά blue jean.Τακούνια. Μαντήλες στο κεφάλι. Piercing.Tατουάζ. Βρώμικα ρούχα. Παπούτσια χρωματιστά. Μαλλιά ανέμελα. Τσάντες με χαρακτήρα. Φάτσες άσχημες, πρόσωπα περίεργα, πρόσωπα όμορφα. Μάτια γαλάζια, καστανά, μάτια γεμάτα λάμψη, κουρασμένα, με θυμό. Φωνές χαρούμενες, γέλια δυνατά, κουβέντες ήρεμες, παιχνιδιάρικες, ζωντανές.

 Τα μάτια μου ήταν στραμμένα πάνω τους. Δε μπορούσα να σταματήσω τη σκέψη μου. Ακουγα τα σχόλια των γύρω μου. Σχόλια άσχημα, κολακευτικά. Σχόλια βιαστικά..

''Και τι θα γινόταν αν όλοι φορούσαν μαύρα;'' ψιθύρισα..

''Αν όλοι ήταν σιωπηλοί και φορούσαν μάσκες.

Ποιον θα κοιτούσες αν όλοι ήταν ίδιοι? Ποιον θα ξεχώριζες στο πλήθος? Με ποιόν θα αποφάσιζες να μιλήσεις αν όλοι τους ήταν ένα?''

 Ξαφνικά οι άνθρωποι χάθηκαν. Εμειναν στη θέση τους κουτιά. Πολύχρωμα, όμορφα, παλιά.

Μπερδεύτηκα.

Ηταν όλα τους διαφορετικά.

Μερικά ξεχώριζαν.

Κάποια ήταν σφραγισμένα, με λουκέτα..

Αλλα ήταν μισοανοιγμένα  και μου δίναν μια υποψία του τί κρύβαν μέσα τους. Μα και πάλι πώς θα μπορούσα να είμαι σίγουρη.. 

Τότε σε ρώτησα

''Τί είναι όλα αυτά;''

Κι εσύ μου είπες 

''Οι ψυχές τους...

Μπορείς να διαλέξεις?''

Μα εγώ δεν ήξερα τι να σου πω..

Ηταν όλα τους κλειστά.

 Ξαφνικά όλα γίναν όπως πριν. Τα κουτιά χάθηκαν. Οι άνθρωποι επέστρεψαν.Η ώρα πέρασε κι έπρεπε να φύγω.

 Εστρεψα τα μάτια μου στον ουρανό και είδα τα σύννεφα. Φαντάστηκα μορφές  να τρέχουν, να καλπάζουν, να χορεύουν. Μορφές που δεν υπήρχαν αλλά μου κλείναν πονηρά το μάτι.

Τότε το βλέμμα μου έπεσε πάνω σου. Ησουν στην άλλη άκρη της πλατείας.. Υστερα διέσχισες τον δρόμο και χάθηκες. Ετρεξα πίσω σου μα δε σε βρήκα πουθενά. Βρήκα όμως ένα κουτί.

Δε ξέρω αν υπήρξες. Αν υπάρχεις.

Δε ξέρω αν θέλω σε γνωρίσω. Η αν είσαι δίπλα μου και δε σε βλέπω.

Ισως να φοβάμαι. Να ντρέπομαι.

Ξέρω, δεν έχει σημασία τώρα πια.

Απάντησε μου όμως..

Εσύ θα το άνοιγες;;

Μπουρλότο

Απ' ότι έχετε καταλάβει μέχρι στιγμής, σαν παιδί, δεν ήμουν και το πιο ήσυχο του κόσμου.Ηθελα ν'αλλάξω όχι όλο τον κόσμο, αλλά αυτόν γύρω μου. Τα παιχνίδια που είχα ήταν μετρημένα.Οχι γιατί δε μ' άρεσαν, απλά τα χαλούσα. Για την ακρίβεια τά τρωγα. Και πριν προλάβετε οι καλοθελητές να πείτε πως από τότε είχα το μυαλό μου στο φαι θα το πω μόνη μου. Ναι, το είχα. Μια φορά θυμάμαι μου είχαν πάρει δώρο οι γονείς μου Βαβουροπατάτες.Δε ξέρω αν τις θυμάστε οι παλιοί, να βάζω και μια εικονίτσα μπας και... 

Ορίστε τέτοια παιδικά έβλεπα και τα μπέρδευα μες στο κεφάλι μου. Η φωνή της λογικής  μου έλεγε ότι αυτό που κρατάω είναι απλά ένα παιχνίδι, η φωνή του στομαχιού μου όμως είχε άλλη άποψη. Βρε χαζή αυτό που κρατάς λέγεται βαβουροπατάτα.ΠΑΤΑΤΑΑΑΑΑΑ...!!Ε τι να κάνω κι εγώ αυτήν πίστεψα και μπαίνοντας στο δωμάτιο να δει η μάμα μου τι κάνω, με βρήκε να μασουλάω το χεράκι του κυρίου πατάτα. Σα να το βλέπω μπροστά μου. Δυο βλέμματα που συναντήθηκαν στο βίαιο άνοιγμα της πόρτας.Ενα γεμάτο εκνευρισμό κι ένα γεμάτο αθωότητα και τύψεις. Ενα στόμα ανοιχτό, γεμάτο απορία και έκπληξη κι ένα ανοιχτό μπουκωμένο με πλαστικό.Ουυυυυψςςςςςςς...
  Το μάγουλο μου έγινε πουρές πατάτας εκείνη τη μέρα κι έτσι αποφάσισα να κάνω στροφή στην ποιότητα.Τέρμα λοιπόν το πλαστικό. Κι κάπου εκεί ανακάλυψα τις κατασκευές. Με λίγα λόγια όποια βίδα έπεφτε απ' το κεφάλι μου βοηθούσε διάφορα μεταλλικά κομμάτια να γίνουν αντικείμενα. Παγκάκια, καρέκλες, τραπεζάκια,  120 ενωμένα εργοστάσια ένα πράγμα.. Αφού τέλειωνα με αυτά, τα έντυνα με ύφασμα, κοινώς ότι τζαμόπανο έβρισκα μπροστά μου, ή διάφορα τούλια από γάμους και βαφτίσια.Τί τα θελα εγώ τα τούλια μου λέτε;;


Μια νύχτα είχαμε διακοπή ρεύματος. Ολοι ξέρετε τι συνεπάγεται αυτό. Γενική επιστράτευση φακών, κεριών και πασχαλινών λαμπάδων που έιχαν περισσέψει. Και φυσικά γενική γκρίνια του στυλ 'αχ θα ξεπαγώσει το κρέας' 'νηστικοί θα μείνουμε' 'δε μπορούμε να δούμε τηλεόραση' και άλλα τέτοια κουλά.
Για ένα παιδί όμως σαν κι εμένα αυτό σήμαινε περιπέτεια και δημιουργία. Ετσι, άναψα ένα κερί πάνω από το κρεββάτι μου και κάθησα να κολλήσω ένα κομμάτι τούλι σε ένα παλιόκουτο. Στην αρχή ένιωθα δέος. Παντού έξω σκοτάδι και μέσα στο δωμάτιο μου μια μποέμ ατμόσφαιρα. Το δροσερό αεράκι όμως, που έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο, έκανε την φλόγα να τρεμοπαίζει και σύντομα βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω αέρα και να ξεστραβωθώ. Μα σύντομα ξεχάστηκα και πήρα να ασχολούμαι με το πυροσβεστικό όχημα που είχε ήρθε να απεγλωβήσει κάποιον γείτονα που είχε κλειστεί στο ασανσέρ.

Και κάπου εδώ θα τέλειωνε η ιστορία μου αν το ΙQ μου δεν είχε αγγίξει τη νοημοσύνη της βραστής πατάτας..

Αφού χάζεψα 20 ολόκληρα λεπτά στο μπαλκόνι αποφάσισα να γυρίσω στο δωμάτιο για να συνεχίσω αυτό που είχα αρχίσει. Πήρα λοιπόν ένα ποτήρι νερό για να χω να πίνω και μπήκα στο δωμάτιο. Αυτό που αντίκρυσα με σημάδεψε για μια ζωή...
Το μισό δωμάτιο έιχε τυλιχτεί στις φλόγες. Φαίνεται πως το αθώο φλέρτ που είχε ξεκινήσει ανάμεσα στο κερί και το ροζ τούλι υπό το προξενιό του ύπουλου αέρα σύντομα έγινε σκληρό πορνό. Πύρινες γλώσσες γλύφαν τους τοίχους, το κρεββάτι μου, τα παιχνίδια μου και είχαν σκοπό να περάσουν κι ένα χέρι την κουρτίνα, όταν ξαφνικά αποφάσισε να κάνει χαλάστρα ο μπαμπάς μου, ο οποίος πετάχτηκε στο δωμάτιο από το πουθενά.
Ακολούθησαν σκηνές από την ταινία ''Της μουρλής το πανηγύρι''..Ο πατέρας μου κοπανούσε τις φλόγες με μια κουβέρτα ενώ η μητέρα μου πήγαινε πανικόβλητη γύρω γύρω σαν πλανήτης που μπήκε σε τροχιά. Εγώ από την άλλη κοιτούσα τη φωτιά ζαβλακωμένη. Και τί μπορέι να έκανα..;;Ηπια το νερό..Ναι το ξέρω ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που μπόρεσα να κάνω..
Μετά από λίγα λεπτά η φωτιά είχε σβήσει. Καπνοί χόρευαν στο δωμάτιο ενώ η ξεκολλημένη ταπετσαρία χειροκροτούσε διακριτικά.
Απολογισμός.
Ενα τρενάκι μισοκαμμένο
Ενα κασετόφωνο μισοκαμμένο
Ολες μου οι μεταλλικές κατασκευές μισοστραβωμένες
Το κρεββάτι μου μισοκαμμένο
Μετά από αυτό κατάλαβα πως η μαμά μου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι ποτέ δεν τελειώνω αυτό που αρχίζω..

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα στον καναπέ..
Τύλιξα την παιδική μου καρδιά σε ένα τούλι.
Και άναψα ένα κερί...

Διαφορετικός

Βγήκα με έναν φίλο τις προάλλες.Μου λεγε πόσο μόνος νιώθει και πως είναι διαφορετικός από τους άλλους, γι αυτό και δεν έχει κολλητούς, γνωστούς και φίλους.Και φυσικά το συμπέρασμα της βραδιάς ήταν πως δε τον καταλαβαίνει κανείς. Ο φίλος μου είναι μια χαρά παιδί. Κελεπούρι θα έλεγα,κάντε πίσω οι λυσσάρες..Είναι ωραίο παιδί,έχει χιούμορ κτλ κτλ κτλ.. με κάνενα οικογενειακό, κοινωνικό προσωπικό, οικονομικό, πρόβλημα.
Σας ακούγετε κοινότυπο;;Σας θυμίζει κάτι;;
Ολοι μας έχουμε τις μαύρες μας καμιά φορά..Υπάρχουν βέβαια μερικοί που τους διακατέχει μια ενδελεχής μιζέρια. Αν είσαι λοιπόν μίζερος ,μονόχνωτος θίγεσαι με το παραμικρό και το χιούμορ σου βρίσκεται έναν όροφο πριν τον πάτο τότε αυτό το άρθρο δεν είναι για σένα. Πήγαινε αγόρασε μαρμελάδα για τη δυσκοιλιότητα και περαστικά σου. Δε θέλουμε κομπλεξικούς σ αυτό το blog..

Είναι κάποιες στιγμές που πραγματικά νευριάζω με την πάρτη σου ρε φίλε . Εχεις μια βλακεία στο μυαλό σου και την πιπιλίζεις σαν καραμέλα.-Δεν είμαι εγώ σαν τους άλλους ανθρώπους λές. Κι εγώ πολύ απλά απαντάω.-Είσαι ηλίθιος..
Ολοι μας είμαστε διαφορετικοί.Το οτι εσύ εγώ εμείς διαφέρουμε είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο.Γιατί μας τα πρίζεις δηλαδή για να δημιουργήσεις εντυπώσεις;

Εχω ακούσει άπειρες κοτσάνες κατα καιρούς. Κατηγοριοποιείτε όλους τους άλλους και φτιάχνετε μια κατηγορία μόνο για σας. ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ.

-Εγώ δεν είμαι πρόβατο, δεν ακολουθώ το κοπάδι.
Ναι είσαι το αρχιπρόβατο  και το κοπάδι σε ακολουθεί .
-Οι ιδέες μου δεν είναι εφαρμόσημες στη χώρα που ζούμε.
Μετακόμισε στη Σουηδία και βγάλε το σκασμό.
-Νιώθω μόνος.
Αν σήκωνες το τηλέφωνο όταν σε παίρνουμε δε θα ένιωθες μόνος.Τώρα αγόρασε ένα αρκουδάκι και μούλιασε το με τα δάκρυα σου.
-Δε γουστάρω τον κόσμο. Μου τη δίνουν όλοι.
Κάτσε σπίτι σου τότε όπως κάνουμε όλοι μας.

Ωραία λοιπόν.Τα πες ησύχασες αλλά τί κάνειςγια όλα αυτά;Τίιιποταααααααααααα.Κάθεσαι δακρύβρεχτος στον καναπέ αγκαλιά με τη διαφορετικότητα σου και μια είσαι  περήφανος που την έχεις δει αλλιώς αλλά από την άλλη κλαίς γιατί νιώθεις μόνος και σκέφτεσαι πώς θα ήταν άραγε τα πράγματα διαφορετικά και αν θα ένιωθες καλύτερα.  Εγώ πότε ν' αρχίσω να τσιρίζω;;;

Καλέ μου φίλε αν είσαι τόσο ερωτευμένος με το είδωλο σου κάνε παρέα με τη σκιά σου. Ισως βρείς αυτό που ζητάς.
Αν όχι, ξεκόλλα και αποδέξου αυτό που είσαι. Είχα μια φίλη που πήγαινε σε ψυχολόγο γιατί ένιωθε διαφορετική και δε κολλούσε πουθενά. Μετά από 3 μήνες συνεδρίας και αφού η φίλη μου είχε βγάλει όλα της τα εσώψυχα η ψυχολόγος της είπε''Δεν είναι κακό που είσαι διαφορετική. Ολοι είναι'..Ν'αγιάσει το στόμα σου κυρά μου (αν και με τέτοιο συμπέρασμα μετά απο 3 μήνες χωρίς σοβαρό πρόβλημα η τύπισσα μάλλον ήθελε ν αγοράσει καινούργιο αμάξι)

Σταμάτα να είσαι ανικανοποίητος γιατί όπου και να πας το ίδιο θα νιώθεις. Σταμάτα να μου λες πως κανείς δε σε καταλαβαίνει γιατί ακόμα κι αν σε καταλάβαινα και ήθελα να σε βοηθήσω εσύ θα έλεγες τα ίδια στον επόμενο που θα έβγαινε μαζί σου για καφέ. Σταμάτα να δημιουργείς προβλήματα για να νιώσεις θύμα. Ξέρω είναι ωραία εκεί κάτω καμιά φορά. Είναι γεμάτο σαπίλα το πηγάδι που πέφτεις και κάποτε συνηθίζεις τη μυρωδιά. Οταν δε μυρίζεις τίποτα άλλο είναι το μόνο που έχεις, το μόνο που θυμάσαι μέχρι η μύτη σου να μπουκώσει τελείως και να μη σου μείνει τίποτα.

Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Απλά όταν πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο αφήνουν σημάδια. Δες το σαν τη γεωμετρία . Μερικές φορές είναι  σαν σχήματα ζωγραφισμένα σε διαφορετικές σελίδες. Τότε το ο,τι είσαι διαφορετικός δε σε κάνει και χρήσιμο. Πιάνεις ακόμα μια σελίδα στο τετράδιο. Καμιά φορά όμως είναι ευθείες που τέμνονται. Κι εκεί βρίσκεις κοινά σημεία με άλλες ευθείες.

Μάθε να τραγουδάς με τη δική σου φωνή. Οπως έκανε ο Bob Dylan. Εχει φωνή;Οχι. Τον καταλαβαίνεις όμως, ακόμα κι αν ακούς από γραμμόφωνο. Μη ντουμπλάρεις λοιπόν.

Και μην αλλάξεις.

Μη με ξυπνάς απ'τις έξι...

Είναι τρομερό το τι μπορεί να σκαρφιστεί κανείς για να κατεβάσει ιδέες τελικά..

Πάρτε για παράδειγμα τον Thomas Edison.

Πριν τον πάρει ο ύπνος έβαζε δίπλα στην πολυθρόνα του ένα μεταλλικό πιάτο, ενώ στα χέρια του κρατούσε δυο μεταλλικές μπάλλες. Οταν ψιλογλάρωνε πέφταν οι μπάλες πάνω στο πιάτο κι έτσι ξυπνούσε. Με νέες ιδέες..

Εγώ από την άλλη έχω βιονική ακοή, κάτι που μου χάρισε μια παλιά μόλυνση στα μάτια οπότε και δε χρειάζομαι μεταλλικά πιάτα για να ξυπνήσω απότομα.Φυσικά δε μου κατεβαίνουν ιδέες για εφευρέσεις.Αλλά έχω μπόλικες ιδέες γύρω από πολλά πράγματα.

1.Παρανάλωμα δημοτικού σχολείου της γειτονιάς μου. Με ή χωρίς τα παιδάκια .Κι εγώ υπήρξα παιδί και μάλιστα κωλοπαίδι αλλά δε τσίριζα σα να με σφάζουν στο διάλλειμα.Οχι δεν έχω παιδιά και όχι δεν έχω σκοπό να κάνω σύντομα.Συγνώμη.

2.Παρανάλωμα της εκκλησίας της γειτονιάς μου.Γιατί πρέπει να ακούω τη λειτουργία στη διαπασών στις 7 το πρωι της Κυριακής;;Δηλαδή αν σας ξυπνούσα εγώ με Heavy Metal θα σας άρεσε;;Και πριν προλάβετε να κάνετε τη σύγκριση θα σας πω πως ΝΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.Οχι για μένα τη γλιτώσατε..

3.Εξολόθρευση σπουργιτοειδών της γειτονιάς μου. Λίγο οξύμωρο καθώς η γειτονιά τους είναι όλος ο κόσμος αλλά λέμε τώρα. Το όνειρο μου ήταν ένα αεροβόλο και ένας πεινασμένος γάτος.Το είδα χτες βράδυ..Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια δε μπορώ να κάνω τίποτα παρά μόνο να προσποιούμαι πως μ'αρέσουν..
Ακου τα πουλάκιαααα...Δε πείθω ε; Το ξερα.. 

4.Εκτόξευση χλωρίνης-μερέντας στα απλωμένα ρούχα της κάθε γειτόνισας που αντί να κάνει επίσκεψη ή να πάρει τηλέφωνο τσιρίζει από το μπαλκόνι λες και πουλάει λαχανικά πρώτο πάγκο στη λαική.Ναι μαμά αυτό πάει και για σένα. Και μια που το θυμήθηκα μπορείς να μην ανοιγοκλείνεις τα συρτάρια και τα ντουλάπια της κουζίνας σα να ήταν ποντικόφακες;;Αν κάποια μέρα βρείς stopper από βαμβάκι μέσα να ξέρεις ποιός το βαλε..

5.Ανατίναξη αυτοκινήτου-ζαρντινιέρας-απλώστρας κάγκουρα της απέναντι πολυκατοικίας.Ρε 'άνθρωπε' αν σου αρέσει τόσο πολύ η μουσική πάνε(aka πηγαινε) κατασκήνωσε σε κανα club ή σπούδασε ηχοληψία στο ιεκ θόρυβος.Το 'τι σου έχω κάνει και με διώχνεις σαν ζητιάνο' στις 6 το πρωι που έχεις κάνει κεφάλι και μόλις γύρισες απ'τα μπουζούκια γιατί πρέπει να το μοιραστείς μαζί μου;;

6.Εκτέλεση του ακορντεονίστα που γυρνάει από γειτονιά σε γειτονιά της Τούμπας.Ολοι ξέρετε ποιόν λέω!!!Αυτόν που πάίζει συνέχεια το ίδιο σπαστικό βαλς wanna be..ίσως πάιρνει και λεοφωρείο και πηγαίνει και σε άλλες περιοχές δε ξέρω. Πάντως σίγουρα μένει κάπου εδώ κοντά γιατί πάντα από εμάς αρχίζει.Θα μάθω εγώ!!Φίλε περιόρισε τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες στο σπίτι σου ή αν έχεις ανάγκη από λεφτα πάνε στο greek idol ή στην πλατεία Αριστοτέλους.Η πάιξε σε κάποιο μαγαζί.Αφου τό χεις. Μάθε όμως και κάνα άλλο τραγουδάκι γιατί την επόμενη φορά που θα σου πετάξω κέρμα από το μπαλκόνι θα φροντίσω να σε βρεί στο κεφάλι!!

7.Στραγγαλισμός κίτρινου ριγωτού γάτου που ανήκει στην γράφουσα .Εκτός του ότι ανοίγει μόνος του τα παράθυρα και βγαίνει στο μπαλκόνι νιαουρίζει ακατάπαυστα και εκνευριστικά μέσα στο αυτί μου. Και δεν έχω δοκιμάσει ακόμα κρέας γάτας..

Συμπέρασμα

Αν ο Thomas Edison έμενε σε γειτονιά σαν τη δική μου αντί για εφευρέτης θα ήταν σίγουρα serial killer..

  

Credits to Ske For the inspiration ..

Βάλε μου ένα ποτό...

Eλπίζω μετά από αυτό να μη με λιθοβολίσουν όλοι οι μπάρμεν..

cool guys have a nice day...

1.O Μπαρμαν Γύφτουλας.

Είσαι θαμώνας στο μαγαζί, 2 χρόνια και 4 μήνες τώρα, κάθε βράδυ πίνεις  παπάδες αλλά ένα σφηνάκι νερό ακόμα κι αν πνίγεσαι δε πρόκειται να στο κεράσει..Η ιστορία θέλει τον Μπαρμαν Γύφτουλα απόγονο του αείμνηστου Εμπενίζερ Σκρούτζ.Συνήθως το χέρι του κρέμεται στο στήθος όχι γιατί πιάστηκε απ το σερβίρισμα, αλλά γιατί θέλει να χαιδεύει διακριτικά το πορτοφόλι του, καθώς μόνο έτσι νοιώθει ασφαλής.

Ενίοτε καβατζώνει ποτά για το σπίτι..

2.O Μπάρμαν Ψυχολόγος.

Πού να τρέχεις να χαλάς τα λεφτά σου για ψυχανάλυση..Ασε.. πάρε κανα ξύδι τουλάχιστον μπας και σουρώσεις και δε θυμάσαι τις παπαριές που θα ακούσεις.

Θα σου κάνει αντιπαραθετική ανάλυση μεταξύ Freud και Yalom με το υφάκι 2 μεταδιδακτορικών άσχετα αν το πρώτο και τελευταίο βιβλίο που διάβασε ήταν ο Κώδικας da Vinci . Αυτός ξέρει,έχουν δει πολλά τα μάτια του και έχουν ακούσει πολλά τ αυτιά του, γιατί πολύ απλά είναι ΜΠΑΡΜΑΝ!

3.Ο Μπάρμαν Πέφτουλας.

Θα σου την πέσει με ατάκα'' Εγώ θα σου βάλω ποτό, εσύ τι θα μου δώσεις;'' Τα 3 μου μαλάκα κι ας μη έχω.Δηλαδή πρέπει να σου κάτσω για να πιώ; Δηλαδή αν σου ζητούσα κόκορα παστιτσάδα θα έπρεπε να κάνουμε ομαδικό όργιο;

Με τέτοια σχόλια μόνο από το μπαρ μπορείς να πέσεις..ΟΥΣΤ

Προσοχή

Αυτό το είδος δε πρέπει να το μπερδέψετε με τον ιππότη μπάρμαν.Μην είστε ψωνάρες και νομίζετε οτι αν ο άλλος είναι ευγενικός και σας χαμογελασε σας την έπεσε κιόλας. Ελεος δηλαδή αν δε το σηκώνετε μη το πίνετε το ρημάδι, σας χαλάει και βλέπετε κουφέτα αντί για φυστίκια..Λυσσάρες..!

4. Ο Μπάρμαν Δυσκοίλιος

Αυτός ο τύπος έχει μια μόνιμη ξινομουριά πάνω του.Ειτε γιατι το μεσημέρι έφαγε 1 κιλό κεράσια με τα κουκούτσια μόνος του, είτε γιατί τον παράτησε η φανταστική του γκόμενα, είτε γιατί πολύ απλά δε γουστάρει. Φίλε δε σου ζητήσαμε να μας αποδείξεις την εικασία του Γκόλντμπαχ και πήρες μούρη δυσκοίλιου. Ενα ποτό σου ζητήσαμε χαμογέλα και λίγο..κι ας φοράς σιδεράκια..

5.Ο Μπαρμαν Παστρικοθοδώρα

Ιδιαίτερος τύπος θα έλεγα, θυμίζει μεσήλικη νοικοκυρά με φίλτρο λεκέδων στα γυαλιά για να μην της ξεφεύγει τίποτα. Ο μπαρμαν παστρικοθοδώρα λοιπόν θα σου αλλάξει το τασάκι 24 φορές, ακόμα κι αν δε καπνίζεις, θα σου σηκώσει το ποτήρι άλλες 25 για να καθαρίσει από κάτω τα νερά, για να μη χαλάσει τον πάγκο τον οποίο με χαρά θα περνούσε κι ένα χέρι κερί μέλισσας αλλά δε το κάνει για να μη ξεφτιλιστεί. Μέσα στο μπουφάν του έχει πανάκια skip που καθαρίζουν εμετό και λεκέδες από ξύδι ενώ μπορεί άνετα να σου δώσει και συμβουλές του τύπου 'πως να μη κάνεις σκατά την κουζίνα σου όταν φτιάχνεις σπιτικό Mojito''. Χρήσιμος για φίλος για να σου καθαρίζει το στάβλο που είναι ο μονάδικος που χρειάζεται ασανσέρ για ν ανέβεις και  λέγεται ''το σπίτι μου σου του''..

6.Ο Μπαρμαν Νεροφίδα

Η καταστροφή κάθε μαγαζιού. Δε βλέπει μπροστά του από το ζαβλάκωμα και την σούρα.Οταν δε κοιτάς δοκιμάζει από το ποτήρι σου με τη δικαιολογία 'να δω αν το κανα καλό'' Οταν δε εντοπίσει μισοάδεια ποτά τα βάζει όλα μαζί σε ενα σέηκερ, γιατί κρίμα είναι να πάνε χαμένα. Μπορείς να τον καταλάβεις άνετα από το κατουρημένο παντελόνι, ένω αν χτυπάς αδιάκοπα την πόρτα της τουαλέτας και δε σου ανοίγει κανείς, μάντεψε ποιος είναι μέσα!!!Η ξερνάει ή έχει κρεμαστεί απ το κωλόχαρτο..

7.Ο Μπαρμαν Γαμάω

Ο τίτλος τα λέει όλα. Είναι ο πιο cool και γαμιστερός μπαρμαν στη γή καθώς πιο πολύ γαμάει παρά κατουράει. Ο Τομ Κρουζ μπροστά του ήταν καντινέρης στο πανηγύρι των Κόκκινων Λουριών.

Φοράει συνήθως κολλητά ρούχα για να θαυμάσουμε τους γραμμωμένους κοιλιακούς του και μπλε ουρανί φακούς επαφής για να ταιριάζουν το καλοκαίρι με το κυματάκι.Ξέρει και κάνει τα πιο γαμάτα κοκτέηλ στον γαλαξία μας αλλά και στους γειτονικούς και σε όλα δίνει τα δικά του πρωτότυπα ονόματα όπως ''ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα'' ''ο παππους κοιμάται'' ''χαβανέζικη μαγεία'' ''η ροχάλα των ονείρων σου'' κι άλλα τέτοια πετυχημένα. Εννοείτε πως δεν έχεις πάει στο μπαρ για να πιείς αλλά για να τον θαυμάσεις..Γίδι..

8.Ο Μπαρμαν Ριχτερ aka δε βάζω κώλο κάτω

 Το παλικάρι αυτό το συναντάμε συνήθως το καλοκαίρι σε μπιααααατσμπαρςςςς.

Κωλοχτυπιέται χωρίς σταματημό και με ύποπτη ευλυγισία με όλα τα τραγούδια που παίζει ο dj ενώ το ποτό που σερβιρει συνήθως φτάνει μισό στα χέρια σου.Το άλλο μισό είναι πάνω στην μπλούζα του, ή στο ιδρωμένο στήθος του καθότι καλοκαίρι αλλά ακόμα και στο βρακί του γιατί οχι;Μα άνθρωπε μου σκουλήκια έχεις;;;

9.Ο Μπαρμαν Αλτζχαιμερ

Ολοι οι μπαρμαν ξεχνάτε δε λέω λογικό είναι και δε σας κατηγορώ ένα μυαλό έχετε.Αν είχατε δύο θα δουλεύατε στη Μένσα κι όχι στο κωλόμπαρο..

Αυτός ο τύπος που λέτε είναι συγκεκριμένος. Πολύ απλά ξεχνάει τα πάντα. Ξεχνάει να πάρει παραγελλία.Ξεχνάει πιο μπαίνει πρώτο και πιο δεύτερο.Ξεχνάει που έβαλε το κίτρινο παγκόπανο. Μερικές φορές ξεχνάει ακόμα και που βρίσκεται και βυθίζεται στις σκοτείνες του σκέψεις.Δεν είναι λίγες οι φορές που θα τον βρείτε κάτω από το μπαρ δακρυσμένο να τρώει τα νύχια του με μανία επeιδή αγχώθηκε. Οι κλασσικές του ατάκες αφού επιστρέψει 10 λεπτά από την πρώτη παραγγελία είναι:'' τα ξαναλέτε λίγο γιατί μπήκε ένα κολεόπτερο στο αυτί μου και δεν άκουσα;'' '' μαζί με τα νερά και τα πατατάκια τι είπατε να φέρω;'' και το ''καλωσήρθατε στην ταβέρνα μας (what the fuck??)''

10.O Μπαρμαν Ιππότης

Ναι αυτή την κατηγορία την έκανα για όλους εσάς, τους ευγενικούς χαμογελαστούς μπαρμεν, που είστε τέλειοι εκ φύσεως και μας κάνετε να θέλουμε να ξεράσουμε απο ευτυχία πάνω σας. Διακριτικοί, συμπαθής και εξυπηρετικοί κάνετε σωστά τη δουλειά σας και δε μας ζαλίζετε το κέρατο με τα ψυχολογικά σας..

Επίσης αυτή η κατηγορία δημιουργήθηκε  για να έχετε να κρυφτείτε από τις προαναφερθήσες λέγοντας 'εγώ δεν είμαι έεεεετσι, εγώ δεν είμαι έεεεετσι''

;ppppppppppp

Θα επιστρέψω με τις κατηγορίες πελατών για να εξιλεωθώ..

Credits to Bill - the Ultimate Barman For the Inspiration :)

Inspiration

Έμπνευση..
Ουσιαστικό γένους απροσδιορίστου κι αορίστου...Χρόνου..
Γιατί συνήθως θυμάσαι και αναπολείς τις καλές εκείνες μέρες που την είχες αστείρευτη κι έγραφες ακόμα και σε λαδόκολλα ταψιού..Ενώ τώρα, ακόμα και μετά από  πέντε ώρες διαλογισμού κάτω από καταρράκτη, οι σκέψεις σου αρχίζουν και τελειώνουν με ένα ερωτηματικό..
Απροσδιορίστου, γιατί σήμερα συμπεριφέρεται  σαν ανώριμο οχτάχρονο αγοράκι που σου πετάει οπωροκηπευτικά, καθώς ούτε για ομιλία σε πανηγύρι δεν είναι τα γραπτά σου, ενώ χτές ήταν μια σοβαρή κυρία που κατέφτασε στην ώρα της κομψή και λαμπερή χαμογελώντας..
Κι ερωτώ..
Τι γίνεται αν έρθει όταν πρέπει αλλά κρατάει ένα καλαθάκι με εδώδιμα;
Πόσο μακριά πρέπει να φτάσεις και πόσο χαμηλά πρέπει να πέσεις για να απαλλαγείς από αυτή;
Μετά από απόσταγμα σκέψης κατάλαβα οτι πολύ απλά δε μπορείς..
Η ίδια δύναμη που σε ωθεί να φας στις τέσσερις το πρώι μέσα από την κατσαρόλα, μπορεί να σου δώσει φτερά για να απογειώσεις τη φαντασία σου. Αρκεί να απομονώσεις όλες σου τις αισθήσεις, όλες σου τις αλήθειες ,όλα αυτά που ο κόσμος θεωρεί δεδομένα..
Κάπου εκεί μέσα στην κατσαρόλα μπορεί βρίσκεται και η δική σου έμπνευση.Κάποτε ίσως κολλήσει..Μα πολλές φορές ένα γερό ανακάτεμα είναι το μόνο που χρειάζεσαι..

Credits to Teo for the Inspiration

Άλπεις..

Οι Άλπεις είναι σύστημα οροσειρών στην Ευρώπη και εκτείνονται από την Αυστρία και την Σλοβενία στα ανατολικά, μέσω της Ιταλίας, της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και της Γερμανίας έως την Γαλλία στα δυτικά...

Ετσι λέει η wikipedia μπορώ εγώ να την αμφισβητίσω?

Γιατί λοιπόν στ όνειρο μου  πήγα ταξίδι στις Αλπικές Αλπεις;;;;

Οι 'Aλπικες 'Aλπεις είναι περισσότερο χιονισμενες από τις ξενέρωτες Ιταλογαλλολιχτενσταικές..Είναι πολύ πιο απότομες και επικίνδυνες γι αυτό και τις είδα στο όνειρο μου. Γιατί είμαι άνθρωπος που του αρέσει να ρισκάρει. Ιδίως όταν κοιμάται..

Ημουν που λέτε μέσα στο αυτοκίνητο, με όλη τη φαμίλια και πηγαίναμε στις ΑΑ.(Παραθέτω την ίδια συντομογραφία με των ανώνυμων αλκοολικών για ευνόητους λόγους.Αν δε σας αρέσει όταν ξεσουρώσετε μπορείτε να μου κάνετε μήνυση..) Μόνο που εμείς πηγαίναμε μέσω Σουηδίας.Τώρα πώς ξεπετάχτηκε σαν τσόντα η Σουηδία ούτε αυτό μπορώ να καταλάβω...Το μόνο που μπορώ να πως είναι πως για ν' ανέβουμε στην κορυφή έπρεπε να μπούμε σε τελεφερίκ για οχήματα.Το γελοίο όμως δεν είναι αυτό. Είναι οτι μας την πέσανε ομαδικώς αντάρτες με καλάσνικοφ και δε μας άφηναν να κάνουμε βήμα..

Ε τώρα αυτό δεν είναι αδικία;;

Κάναμε ολόκληρο κύκλο για να πάμε από Σουηδία και φάγαμε πόρτα από τσετσένους αυτονομιστές στο τελεφερίκ;;

Αυτό το dvd με τα όνειρα παρακαλώ να επιστραφεί..

Εγώ και ο Nemo

Οταν ήμουν μικρή, ήμουν από αυτά τα παιδάκια που σου χαμογελάνε και τα συμπαθείς με την πρώτη.Μέχρι να καταλάβεις πως έκανες φίλο σου το παιδί του διαβόλου..
Είχαμε πάει με τους γονείς μου σε έναν θείο μου που γιόρταζε..Ο καβγάς ξεκίνησε από το σπίτι.
-Θα βάλεις το κόκκινο φόρεμα.
-Δε θέλω. Μου τρώει τον λαιμό και ξύνομαι.
-Θα το βάλεις, μη σου στράψω καμιά ανάποδη..
Μπροστά σε τέτοια απειλή  κάθε εξάχρονο παιδάκι ακούει τη μαμά του κι έτσι αποφεύγει τη σύγκρουση με το παχουλό της χεράκι.
Εγώ όχι.
Οι θεοί όμως ήταν με το μέρος μου έστω και για λίγο κι όχι μόνο δε φόρεσα το κόκκινο φόρεμα αλλά γλίτωσα και το παχουλό χεράκι.
Φτάσαμε λοιπόν στο σπίτι του θείου μου.
Μετά τα κλασσικά ''αχ πώς μεγάλωσες'' και άλλες τέτοιες ομορφιές, οι μεγάλοι πέρασαν στο σαλόνι κι εμένα με παράτησαν σε μια γωνία. No other kids to play with..it sucks..κοινώς μοναξιά μου όλα..
Αφού τριγυρνούσα σαν την άδικη κατάρα από εδώ κι απο εκεί, κάτι στην άκρη του διαδρόμου μου τράβηξε την  προσοχή.Πλησιάζοντας κοντά, ανακάλυψα μια μεγάλη γυάλα με θολό νερό. Ενυδρείο το λένε..Θυμήθηκα εκείνη την οχτάτομη εγκυκλοπαίδεια του Κουστώ, που είχαμε σπίτι.Μια φορά για να τη φτάσω ανέβηκα σε ένα κρυστάλλινο τραπεζάκι το οποίο φυσικά έγινε θρυψάλινο.(Ξέρω δεν υπάρχει τέτοια λέξη αλλά μόλις τη δημιούργησα..) Μετά κατάλαβα πως πολλές φορές για ν αποκτήσεις τη γνώση πρέπει να κάνεις τον κόσμο χίλια κομμάτια..
Ομορφο το ενυδρείο που λέτε. Γεμάτο ψαράκια πολύχρωμα που κάναν τις πιρουέτες τους σαν χορευτές. Αν πάρω ποτέ ψάρι λοιπόν θα το βγάλω Νουρέγιεφ γι αυτόν ακριβώς το λόγο.
Ξαφνικά άκουσα μια φωνή από πίσω μου.Ηταν η θεία μου. ''Ωραίο το ενυδρείο μας ε;Εχουμε δεκατέσσερα ψαράκια που τα πληρώσαμε χρυσά'' Δε μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται αυτό, αλλά φαντάστηκα πως κάπου μέσα στο σπίτι υπήρχε κάποιος θησαυρός.''Σου αρέσουν τα ψάρια;'' με ρώτησε..''Ομορφα είναι'' είπα δειλά..Μετά άρχισε να μου λέει ένα ένα τα ονόματα των ψαριών αλλά εγώ μόνο ένα συγκράτησα.Τον κλόουν. Ταυτίστηκα μαζί του μάλλον, δε μπορώ να σας πω σίγουρα.
Ετσι λοιπόν, την υπόλοιπη ώρα την πέρασα χαζεύοντας το ενυδρείο, γεμίζοντας με δαχτυλιές το τζάμι του και κάνοντας φανταστικά σενάρια μ'ένα τσίρκο γεμάτο ψάρια κλόουν που προσπαθούσαν να υποτάξουν άγρια λιοντάρια..

Κι εδώ θα τέλειωνε η ιστορία μου αν ήμουν ένα φυσιολογικό παιδί..

Προς χάρη της συγγραφής δεν ήμουν..
Κάτι μ' ενοχλούσε σε όλη την υπόθεση..Το νερό ήταν πολύ θολό .Σίγουρα τα ψαράκια θα είχαν πρόβλημα ορατότητας και δε θα μπορούσαν να δουν το ένα το άλλο και ίσως αυτό προκαλούσε πρόβλημα επικοινωνίας και στο τέλος μια τεράστια παρεξήγηση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ένα ενυδρείο βυθισμένο στη σιωπή και στη μιζέρια.Ε αυτό δε θα το επέτρεπα!!
Ετρεξα στο μπάνιο και γύρισα πίσω με ένα μπουκάλι Purlan για μάλλινα(!!), το οποίο και άδειασα προσεχτικά μέχρι την τελευταία του σταγόνα. Σύντομα το νερό πήρε ένα χρώμα ροζουλί.Χαρούμενη χοροπήδησα χτυπώντας τα χέρια μου.Είχα γίνει ήρωας.Καμιά δέκα λεπτά από το σύντομα ένα ένα τα ψαράκια με όση χάρη τους είχε απομείνει άρχισαν να γυρίζουν στα πλάγια.''Ωρα για ύπνο'' σκέφτηκα και πήγα μέσα στο σαλόνι.''Μαμα βαρέθηκα, ακόμα και τα ψαράκια κοιμήθηκαν''.. ''Τι εννοείς κοιμήθηκαν;'' με ρώτησε γελώντας η θεία μου.
''Ε μετά το μπάνιο που τους έκανα χαλάρωσαν και κοιμήθηκαν!!!''..
Η θεία μου πανικόβλητη έτρεξε έξω.Γυρνώντας κρατούσε στο χέρι το μπουκάλι με το Purlan...
Δε χρειάζεται νομίζω να περιγράψω τις σκηνές αλλοφροσύνης που ακολούθησαν.. Χρειάστηκαν πάντως λιγότερα από 2 λεπτά, για να μεταμορφωθώ από το ήσυχο και γλυκό κοριτσάκι που ήμουν, σε έναν στιγερό δολοφόνο, απόγονο του σατανά..
Στο δρόμο του γυρισμού η μάνα μου προχωρούσε τόσο γρήγορα κρατώντας με από το χέρι, πως σας ορκίζομαι για μια στιγμή νόμιζα πως μπορούσα να πετάξω σαν χαρταετός..''Θα τα πούμε στο σπίτι.Ρεζίλι μας έκανες πάλι''
Εκείνο το βράδυ στον ύπνο μου, ο Κουστώ μου πέταξε στο κεφάλι και τους οχτώ τόμους ...

Το αεροπλανάκι

Ηταν Χριστούγεννα.Χρονιά δε θυμάμαι.Η δουλειά του πατέρα μου έκανε γιορτή για να μοιράσουν δώρα στα παιδιά των εργαζομένων.Ε κουβαληθήκαμε κι εμείς γιατί τέτοια γεγονότα ποιός τα χάνει. Βέβαια τότε τα δώρα ήταν λιτά.Τώρα δίνουν usb sticks τσάντες polo και φόρμες adidas..Οικονομική κρίση σου λέει μετά.
Πάντου παιδάκια να τσιρίζουν κι εγώ στη γωνία να παρακολουθώ τον τύπο που έπαιζε αρμόνιο.Κάπου κάπου έβγαζε κάτι από την τσέπη του. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν φάρμακο και μια βαθιά συμπάθεια με κατέλαβε που παρόλη την αρρώστια του έπαιζε αρμόνιο αλλά μετά από χρόνια κατάλαβα πως μάλλον ο τύπος για να μονώσει τ αυτία του και να μην μας φέρει το αρμόνιο στο κεφάλι τα έτσουζε κανονικά.Δε βαριέσαι κι εγώ το ίδιο θα κανα...
Ηρθε λοιπόν η ώρα να πάρουμε τα δώρα. Του αδερφού μου του δώσαν ένα τάβλι-σκάκι.Είναι από αυτά τα ωραία που αν θες να το παίξεις έξυπνος το γυρνάς σε σκάκι ενώ αν είσαι αργόσχολος το αφήνεις ανοιχτό, βάζεις καφέ στη μέση σε σημείο ωστε να μη χτυπάνε τα ζάρια και παίζεις τάβλι. Γι αυτό κάθε τάβλι που σέβεται τον εαυτό του έχει λεκέδες από καφέ.Πάντα..
Εμένα μου δώσαν ένα πάζλ. Με 20 κομμάτια. Δε ξέρω αν θεώρησαν οτι ο μπαμπάς μου είχε ένα παιδί καθυστερημένο ή αν το δώρο ήταν τυχαίο αλλά εγώ βγήκα εκτός εαυτού.
Εγώ αυτό δε το θέλω!!!Θέλω κάτι με βίδες!Προφανώς από μικρή είχα καταλάβει πως είχαν αρχίσει και μου φεύγαν αλλά μέσα μου ήξερα πως κάθε παιχνίδι που περιέχει βίδες έχει σαφώς μεγαλύτερο κύρος από ένα πάζλ με 20 κομμάτια αλλά αυτό πού να το καταλάβουν οι ενήλικες. Αφού έφαγα τον κόσμο λοιπόν μου δώσαν ένα συναρμολογούμενο αεροπλανάκι. Ο αδερφός μου και ο μπαμπάς μου επέμεναν πως ήταν μια βλακεία και μισή. Εγώ όμως χάρηκα πραγματικά. 
Μπήκα σπίτι με θριαμβευτικό ύφος...Μαμά κοίτα αεροπλανάκι!!! Η μάνα μου χαμογέλασε αλλά δεν είπε τίποτα.
Αποσύρθηκα στο δωμάτιο μου ενώ στ αυτιά μου αντηχούσαν παιδικές φωνές και ήχοι από αρμόνιο ...Χαμογέλασα και κοιμήθηκα αγκαλιά με το αεροπλανάκι μου.
Ακόμα το έχω. Αθικτο κι ασυναρμολόγητο στο κουτί..

Γιατί δεν έγινα ζωγράφος..Part II

  Κι ερχόμαστε στο γυμνάσιο ..Ολα αυτά τα χρόνια, φυσικά τα πέρασα ζωγραφίζοντας, ιδιάιτερα μη αξιόλογα πράγματα και κυρίως πάνω σε μη συμβατικές επιφάνειες, όπως πχ στους τοίχους του σπιτιού. Η κακόμοιρη η μάνα μου εναλλασσόταν μεταξύ του ''Παναγιά μου βοήθησε μας' ' ή το γνωστό ' 'εγώ δεν έκανα παιδί αλλά τέρας '' και διάφορες άλλες τέτοιες υστερικές συνήθως δηλώσεις..
  Στο μάθημα των καλλιτεχνικών είχαμε μια δασκάλα, που πολύ θαύμαζα. Φορούσε ένα δαχτυλίδι στον αντίχειρα, πράγμα που εγώ πρώτη φορά έβλεπα και φυσικά θεωρούσα πολύ μπροστά για την εποχή μου. Είχε και μακριά νύχια μόνο στο ένα χέρι και σας ορκίζομαι πως μόνο τώρα στα 28 μου χρόνια κατάλαβα πως η δασκάλα μας μάλλον έπαιζε κιθάρα. Πάντα νόμιζα πως εξυπηρετούσαν κάποιον άλλο σκοπό αλλά τι να ξέρω κι εγώ.Τα νύχια μου τα τρώω..Κι ας φωνάζει η μαμά μου.
  Μια ωραία μέρα η καλή μας δασκάλα μας έβαλε να γραψουμε διαγώνισμα. Θα κάνετε λέει ένα συμμετρικό, το τονίζω, σχέδιο . Φανταστείτε ένα τραπεζομάντιλο κουζίνας με ρόμβους και ανάμεσα στους ρόμβους άλλους ρόμβους. Τι το θελες κυρα δασκάλα;..Πιάνω κι εγώ τον χάρακα πιάνω και το μολύβι κι αρχίζω. Και να μια γραμμή απο εδώ και άλλη μια απο εκεί και να 3 εκατοστά απο εδώ και σβήσε 4 εκατοστά απο εκεί και προσπάθησε να σβήσεις τη μουτζούρα που έκανε η σβήστρα σου με την ίδια σβήστρα και ντριιιιιιιιιιιιν Ωχ το κουδούνι!!!!!!!!!
Αποτέλεσμα
Ενα μουτζουρωμένο πρόσωπο και μαυρισμένα δόντια καθώς δάγκωνα το μολύβι μου.Β2 παρακαλώ, μαλακό...
Ενα σχέδιο που συνεχιζόταν πάνω στο θρανίο, με σταθερά ανόδικη κατεύθυνση και κάτι το οποίο όταν οι αρχαίοι Ελληνες μιλούσαν για συμμετρία δεν είχαν διόλου στο μυαλό τους...
Εκείνο το εξάμηνο πήρα 12 στα καλλιτεχνικά.
Ο μπαμπάς μου ήταν να σκάσει. 'Μα πώς με τέτοιους βαθμούς, θα πάω να της μιλήσω, δε γίνεται με 19 και 20 να παίρνεις 12 σ' ενα τέτοιο μάθημα..'. Και να σου να επαναλαμβάνει συνεχώς το 12ράκι μου...Μια χαρά αρίθμός τον σιχάθηκα κι αυτόν.
Ευτυχώς στα επόμενα εξάμηνα τις ζωγραφιές μας τις κάναμε στο σπίτι και γλιτώσαμε τα έξοδα από τα χάπια που θα έπαιρνε ο μπαμπάς μου αν ξαναείχα τέτοιον βαθμό.
Δυστυχώς που έληξε άδοξα και σύντομα η ασύμμετρη καριέρα μου ως ζωγράφος.
Αν φορέσω πάντως δαχτυλίδι πάντα είναι στον αντίχειρα...

Γιατί δεν έγινα ζωγράφος..Part I

Εισαγωγή..

Από μικρό παιδί ήθελα να ζωγραφίσω.
Ξεκίνησα από τη μπλούζα του διπλανού μου στο δημοτικό. Σωτήρη τον λέγαν. Ησυχο παιδί.Κι αριστερόχειρας. Πάντα έτρεφα έναν ανεξήγητο θαυμασμό για τους αριστερόχειρες.Εκανε τα ωραιότερα γράμματα στην τάξη ο Σωτήρης .Βαθιά μέσα μου πίστευα, πως αν έγραφα κι εγώ με το αριστερό θα μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο από τη μαζική γενοκτονία μελάνης στο τετράδιο μου. Η μάνα του πάντως δε φάνηκε να συμερίζεται τον ενθουσιασμό που είχα για το αριστερό χέρι του γιού της, έτσι την ανάποδη την έφαγα με το δεξί....''Αν ξανακάνεις τη μπλούζα του γιου μου καμβά θα στο βγάλω το μαλλί. Δε θα πλένω εγώ τις δικιές σου καλλιτεχνικές ανησυχίες'.
Αντε πιάσε ξανά μαρκαδόρο..Σιχάθηκα και τη ζωγραφική και το πλύσιμο στο χέρι...