Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Scorpions Αθήνα


Support Bands
Γάκης and the Troublemakers +Fortissimo


Πρώτος στη σκηνή ανέβηκε κατά τις 19.30 ο Γιώργος Γάκης για να ζεστάνει με την εκπληκτική φωνή του  το πλήθος που κατέφτανε μούσκεμα στο στάδιο λόγω της ανελέητης κακοκαιρίας. Με δικά τους κομμάτια αλλά και με διασκευές οι Troublemakers  μας απέδειξαν για άλλη μια φορά  πως τα Γιάννενα  βγάζουν τρελούς  ροκάδες..  Πίσω από τα τύμπανα βρέθηκε ο Mark Cross (Outloud, ex-Helloween, ex-Firewind.) για όσους δε τον πήραν πρέφα…  Αλλά να μου πείτε πού μάτια για τον Cross, όταν στη σκηνή ανέβηκε το γυναικείο σχήμα  Fortissimo με τα τέσσερα βιολιά τους για να παντρέψουν δυναμικά την κλασσική μουσική  με τη ροκ μαγεύοντας τα μάτια του αντρικού πληθυσμού και όχι μόνο.. Είδατε τι βγάζουν οι φιλαρμονικές;;;

Setlist

Μη με κοιτάς στα μάτια
Married trouble fame
Gi
mme all your love tonight
Soldier of fortune (fortissimo)
It's my life ( fortissimo)
I want you to want (fortissimo)
Still of the night ( fortissimo)






Firewind


Γύρω στις 20.40 τη σκυτάλη πήραν  οι Firewind.. Όσοι δε τους γνωρίζετε και  νομίζετε πως είναι απλά μια μπάντα τυχάρπαστη, αναθεωρείστε την άποψη σας.. Τώρα!!
Γιατί πολύ απλά μουσικοί που πλαισιώνουν μπάντες όπως Ozzy, Spiritual Beggars  και Renaissance μόνο τυχαίοι δε μπορούν να χαρακτηριστούν…
 Η δυναμικότητα τους πάνω στη σκηνή και ο επαγγελματισμός τους ξεσήκωσε τους fans που δε προλάβαιναν την ορμητικότητα του Gus που επιβεβαίωσε πως η Θεσσαλονίκη εκτός από καλή μπουγάτσα βγάζει και εξαιρετικούς μουσικούς.. Τα solo του Bob έπεφταν σαν κεραυνοί σ’ αυτιά μας καί στην κιθάρα καί στα keyboards ενώ ο ηχολήπτης έκανε μαγικά με την κονσόλα του καθώς ο ήχος τους ήταν αισθητά πιο βελτιωμένος από πριν.
Δυστυχώς ο Πέτρος έλειπε από το μπάσο σ αυτήν τους την εμφάνιση αλλά τον αντικατέστησε με επιτυχία ο Μάριος Ηλιόπουλος των Nightrage..

Setlist

Head Up High
World On Fire
Angels Forgive Me
Mercenary Man
My Loneliness
Destination Forever
Fire In The Fury"
Till The End Of Time
I am the Anger"
Maniac
Falling to pieces








Επιτέλους η ώρα των Scorpions έφτασε!!! +++


Τα φώτα έσβησαν σε ένα Σ.Ε.Φ κατάμεστο από κόσμο …ουρλιαχτά και τσιρίδες τρύπησαν τα αυτιά μας.. Οι Scorpions επιτέλους βρέθηκαν μπροστά μας με σάρκα και οστά…

Το κεντρί  των Rudolf - Matthias γέμισε με δηλητήριο το μυαλό μας στις πρώτες κιόλας νότες του Sting in the Tail  και σε μια στιγμή ταξιδέψαμε 30 χρόνια πίσω με το Make it Real

Ακολούθησε Bad Boys Running Wild κάτι που οι Σκορπιοί ξέρουν να κάνουν πολύ καλά και μας το απέδειξαν τρέχοντας πάνω κάτω στη σκηνή και επιδεικνύοντας τις εκτελεστικές τους ικανότητες.

Η φωνή του Klaus μεταλλική όπως πάντα,  μας έκανε για άλλη μια φορά να απορήσουμε πώς ένας  άνθρωπος, ο οποίος έχει ταλαιπωρήσει τόσο πολύ τις φωνητικές του χορδές με αλλεπάλληλες εγχειρίσεις και την πιο πρόσφατη διάγνωση οξείας λαρυγγίτιδας, μπορεί κάθε φορά να μας εκπλήσσει, πάντα με τρόπο παραπάνω από θετικό…



Σειρά πήραν τα Coast to Coast και Loving You Sunday Morning και το συγκρότημα δε σταμάτησε
στιγμή να μας χαρίζει χαμόγελα και να παίζει με το φακό της φωτογραφικής μας καθότι η απόσταση που μας χώριζε ήταν μόνο 2 μέτρα από τη σκηνή…

Ο Matthias και ο Pavel ιδιαίτερα φιλικοί με το κοινό δεν πετούσαν μόνο αλλά έδιναν χέρι με χέρι  πένες στους απεγνωσμένους fans που φώναζαν τ’ όνομα τους.



Συγκινημένος ο κόσμος λάτρεψε το The Best is yet to Come από τον καινούργιο τους δίσκο, με τον Igor τεχνικό του Matthias για τις ανάγκες μιας τρίτης κιθάρας,  και πήρε σαν υπόσχεση πως η μπάντα μπορεί να σταματήσει να βγάζει δίσκους αλλά σίγουρα έχει να μας δώσει αξιόλογες συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες αλλά και φυσικά ως συμμετοχή σε συναυλίες άλλων μουσικών.


Φυσικά από τη βραδιά δεν έλειψε το τρίπτυχο Send Me an Angel, Holiday και Wind Of Change  κομμάτια με τα οποία ποιος δεν έχει τραγουδήσει, δακρύσει και ονειρευτεί , κομμάτια που μαζί τους δε μπορούμε παρά να ερωτευτούμε την ίδια τη μουσική.

Fun Facts
Και κάπου εδώ η συντάκτρια συνειδητοποίησε πως τέλειωσε 8Gb κάρτας με αποτέλεσμα να πάθει εξάρθρωση αντίχειρα και να γραφτεί στο βιβλίο Guinness  ως ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε να σβήσει 367 φωτογραφίες κατά τη διάρκεια του Raised on Rock και του  Tease me Please Me….Τι να κάνουμε θέλαμε και video…..




Και ποια άλλη  καταλληλότερη ώρα, από το να καταγράφει κανείς τις σκηνές αλλοφροσύνης που ακολούθησαν, τουλάχιστον στην αρένα, όταν οι πρώτες νότες του Dynamite έσκασαν σαν δυναμίτης  στ’ αυτιά μας κάνοντας σύσσωμο το επίσημο Greek Sting Fan Club ν’ αλλάξει βρακί από τη συγκίνηση καθιστώντας τη συγκεκριμένη στιγμή ίσως την καλύτερη της βραδιάς.

Na φύγει το βίντεο παρακαλώ…




Το κάτι παραπάνω από ευχάριστο διάλειμμα, με την τρέλα του James Kottak διάχυτη στο χώρο, σ ένα δυναμικό σόλο υπό τη συνοδεία video που πρόβαλλαν στιγμές από την 45χρονη πορεία του συγκροτήματος , μάγεψε το κοινό και ξέντυσε τον μουσικό ο οποίος έστειλε το μήνυμα του γυρνώντας την πλάτη του για να αποκαλύψει ένα τεράστιο τατουάζ με τις λέξεις ROCK N ROLL FOREVER  ισορροπώντας πάνω στα drums του και  φωνάζοντας  στο πλήθος YOU KICK ASS



Και κάπου εκεί ξεκίνησε το Blackout και μας αποτελείωσε με έναν Rudolf να κεντάει στην κιθάρα οργώνοντας τη σκηνή,  φορώντας επιδέσμους στο κεφάλι και μάσκα στο πρόσωπο σε ένα concept που μας πήγε πίσω στον ομώνυμο  δίσκο τους.


Σόλο έπνιξαν τον χώρο σ’ένα Six String Sting ενώ η βραδιά κορυφώθηκε στο Big City Nights όπου το συγκρότημα μας άφησε άφωνους σχηματίζοντας μια πυραμίδα  που μας έστειλε κάπου στο διάστημα κάνοντας τον χρόνο να μοιάζει ανεπιθύμητος επισκέπτης σε μια καριέρα που κοσμεί τα μουσικά δρώμενα εδώ και 45 χρόνια.



Η βραδιά έλαβε τέλος με το Still Loving You θυμίζοντας κάποια παλιά αγάπη σε όλους μας, αγάπη που μας ρόκαρε σαν τυφώνας με το Rock You Like a Hurricane κάνοντας 20.000 κόσμο να χοροπηδά και να φωνάζει ψάχνοντας μετά το πέρας της συναυλίας για μια πένα κάπου ανάμεσα στους σωρούς από ποτήρια  μπύρας…




Τα πλην (-)

Έλεγχος εισιτηρίων
Η παντελής έλλειψη ελέγχου στα εισιτήρια V.I.P
Όταν ρωτάς τον security guy πού είναι η αριθμημένη σου θέση, γιατί την έχεις χρυσοπληρώσει για να είσαι άνετος και ωραίος, και σου απαντάει με ύφος ‘κάτσε όπου θέλεις’ το μόνο που φαντάζεσαι εκείνη την ώρα είναι  το λουρί της φωτογραφικής σου μηχανής ,να του πνίγει τον λαιμό..


Ήχος
Για μας που ήμασταν στο Golden Arena ο ήχος ήταν διαφορετικός από εκείνον που έφτανε στην κερκίδα μέτριος. Είναι απαράδεκτο οι Ηeadliners να έχουν κατώτερο ήχο  από αυτόν των Support. Και αυτό ισχύει σε όλες τις συναυλίες. Σταματήστε κάποια στιγμή να κάνετε πειράματα με την κονσόλα…
Mετά λέτε γιατί σας κράζουμε..


Setlist
Μπορεί να ήταν η έκπληξη της βραδιάς το Dynamite αλλά όλοι μας περιμέναμε σίγουρα τουλάχιστον άλλες 3 εκπλήξεις για να στανιάρουμε σε μια τελευταία ίσως εμφάνιση.



Η Γκρίνια μου στην Γκρίνια σας
Ο κόσμος στις κερκίδες γενικά έρχεται για να ακούσει τα πιο γνωστά κομμάτια αλλά και για να μη ταλαιπωρηθεί με το ποδοπάτημα που γίνεται στην αρένα. Είναι λογικό λοιπόν η κερκίδα να μη χοροπηδάει σαν τρελή με κάθε κομμάτι που ακούει. Μη ξεχνάτε πως με συγκροτήματα που μας επιδεικνύουν χρόνια πορείας στον χώρο, στις  κερκίδες μπορεί κανείς να δει και τη μάνα του και τον θείο του  και όλες τις γενιές που γαλούχησαν, όποτε μη περιμένετε ν ανάψουν και πυρσούς από τη χαρά τους…



Σούμα (=)
HOW CAN WE GROW OLD WHEN THE SOUNDTRACK OF OUR LIVES IS ROCK N ROLL????

Uli Jon Roth Θεσσαλονίκη


-Αγαπητέ μου ασθενή έχεις Uli-τιδα…
-Γιατρέ μου είναι σοβαρή;;
-Ευτυχώς ναι…

Όταν πρωτοάκουσα τον Uli να παίζει κιθάρα ανατρίχιασα..
Όταν δε τον άκουσα να παίζει πιάνο, μου έσπασε τα νεύρα και πίστεψα πως μου κάνει πλάκα ο Θεός.. Δε γίνεται να παίζει τόσο μαγευτικά σκέφτηκα .. Βέβαια κάθε φορά που τον ακούω σκέφτομαι να μη ξαναπαίξω κιθάρα, καθώς  δίπλα του εγώ απλά την ξεφτιλίζω, αλλά ευτυχώς μπορώ και χαρίζω άπειρες στιγμές γέλιου με τη  μουσική μου, γι αυτό και το ξεπερνάω γρήγορα.. Σαν ανέκδοτο ένα πράγμα…

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για τον Uli Jon Roth
Όταν κάποιος θυσιάζει μια  γεμάτη  με προοπτικές καριέρα στους Scorpions για να ακολουθήσει ένα δικό του project και όπου τον βγάλει ο δρόμος εμείς δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε μπροστά στην ταστιέρα του..


Η συναυλία

Η συναυλία ξεκίνησε γύρω στις 22.30 .. Κόσμος  λιγοστός, μια βραδιά που ελάχιστοι απολαύσαμε.. Και αν σε άλλες συναυλίες έχω χαριτολογήσει με το κλασσικό ‘στο τέλος θα μας φωνάζουν με τα ονόματα μας’, τότε η βραδιά αυτή ήταν κάτι τέτοιο.. Όχι κάτι τέτοιο.. Τέτοιο ακριβώς…
Καθώς όμως τα αεροπλάνα στη Γερμανία έφαγαν πόρτα λόγω καιρού το γκρουπ εμφανίστηκε κουτσουρεμένο..... Δε μάσησαν όμως και προπαντός δεν ακύρωσαν τη συναυλία. Τις θέσεις λοιπόν των μη παρόντων πήραν δικοί μας έλληνες.. Κι επειδή ήταν και με μισή πρόβα τα παιδιά, ακούσαμε σχεδόν αποκλειστικά (και δε μας χάλασε καθόλου) Scorpions me Uli..Δηλαδή Pictured Life, Fly to the rainbow,Dark Lady, όλα τα καλά.. Έλειψαν βέβαια τα Yellow Raven και This is Your Song, αλλά είπαμε μισή πρόβα…
Απ ότι έμαθα η συναυλία της Αθήνας ήταν σαφώς ανώτερη καθώς το υπόλοιπο γκρούπ κατάφερε να πετάξει τελικά και να  χαρίσει στο κοινό του Ζυγού ένα εξαιρετικό 3ωρο show.. Τι να κάνουμε ήμασταν άτυχοι..


Uli Jon Roth
Απλός χωρίς να χρειάζεται διθυραμβικές αντιδράσεις, ένας άρχοντας συνθετικής αρτιότητας και εκτελεστικής δεξιοτεχνίας άρχισε να υποτάσσει τις νότες και μας έστειλε από εκεί που ήρθαμε.. Σαν μπουλντόζα τσαλαπάτησε ότι νόμιζα εκείνη τη στιγμή πως ήταν σόλο και έχοντας συνέχεια τα μάτια μου πάνω στην κιθάρα του,  κατάφερε να με κάνει να αλληθωρίσω … Άνετος πάνω στη σκηνή, φιλικός με τον κόσμο πάλεψε να διώξει τον Γερμανό που έχει μέσα του και να γίνει ένας με τους Ελληνάρες που ωρύονταν από κάτω..

Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να κλείσω τη μηχανή μου, να κλείσω και τα μάτια και να αφεθώ..



Γυρνώντας σπίτι έριξα μια θλιμμένη ματιά στη δική μου κιθάρα.. Θα κάνω μάλλον καιρό να την αγγίξω…











Ξεχώρισαν και αυτά…
Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που με μισή πρόβα αντικατέστησαν τα βασικά μέλη του συγκροτήματος. Εμένα στη θέση τους θα μου πετούσαν υπογλώσσια ή  θα με μαζεύαν 3 από τη σκηνή λόγω παράκρουσης..


Τα πλήν
Πού είναι ο κόσμος ;;; Πού είναι η διαφήμιση;; Είμαι σίγουρη πως αν έπαιζε η Πάολα δίπλα στη Βίλκα, το μαγαζί θα ήταν τίγκα.. Πρώτον γιατί η μισή πόλη θα είχε γεμίσει με αφίσες και δεύτερον για το γνωστό ‘φάτε μάτια ψάρια’…Δε πειράζει τουλάχιστον όσοι ήμασταν φάνηκε πως περάσαμε καλά…Μετά όμως όταν μας κράζουν και μας λένε μπουζουκούπολη να μη παρεξηγιόμαστε, καλά;; Πάντως απ ότι κατάλαβα δε σας πειράζει και πολύ να χάνετε λεφτά από τις συναυλίες λόγω ανελλιπούς διαφήμισης.. Μάλλον η κρίση δεν έχει φτάσει εκεί ακόμα…

Πού είναι οι φαν των Scorpions;;;
Το λιγότερο που θα μπορούσατε να κάνετε θα ήταν να τιμήσετε με την παρουσία σας τον Uli..Δε μπορείς να λέγεσαι φαν και να σνομπάρεις έτσι τέτοια μορφή.. Αδικαιολόγητοι.. Εκτός κι αν πωρώνεστε μόνο με το Wind of Change..E τότε πάω πάσο…

Ο ήχος
Αν η συναυλία γινόταν στα Τάρταρα ή στην τελευταία τρύπα του κλαρίνου θα είχε σίγουρα καλύτερο ήχο.. Βέβαια υπήρξαν και τα τεχνικά προβλήματα αυτή τη φορά οπότε θα τον κόψω εδώ τον μονόλογο…




Σούμα
Ε τι περιμένετε να γράψω;;;;
Είπαμε στο τέλος μένει μόνο η μουσική…

Cinematic Orchestra Θεσσαλονίκη


Περιμένοντας…
Η Παράκρουση της συντάκτριας εν ώρα αναμονής

21.00 Κι εγώ περίμενα μόνη μου σ’ ένα τραπεζάκι μπροστά στη σκηνή. Έτσι για να ‘χω θέα.. Περίεργα τυπάκια άρχισαν να γεμίζουν το χώρο.. Με καπέλα, με πολύχρωμες τσάντες ,με κοκάλινα γυαλιά.. Όλοι κουνούσαν ρυθμικά τα πόδια τους στους ρυθμούς της Jazz που έβγαιναν από τα ηχεία…’ Όλοι’ εννοώντας και τα 50 περίπου άτομα που είχαμε μαζευτεί…Φαντάστηκα πως αν μέναμε τόσοι, το συγκρότημα θα μας αφιέρωνε τραγούδια φωνάζοντας το όνομα μας.. Τελικά και ευτυχώς, διαψεύσθηκα…
21.40 Και το τραπεζάκι μου ήταν ήδη το πιο τσαπατσούλικο του μαγαζιού ..Χαρτιά από βηχοκαραμέλες, φωτογραφική, τσιγάρα και χαρτάκια με σημειώσεις κάναν παρέα στους βρωμερούς μετανάστες του πακέτου της Zewa..Ντράπηκα μην έρθει η σερβιτόρα και αναγκαστεί να τα πιάσει, έτσι και τα βαλα κακήν κακώς στην τσέπη μου…
Τι να κάνουμε ακόμα και άρρωστοι μας καλεί το καθήκον που λέγεται μουσική…




OPENING ACT
PREFABRICATED QUARTET


Οι Prefabricated Quartet ανέβηκαν στη σκηνή στις 22.00..Προσωπικά τους άκουγα για πρώτη φορά και σίγουρα όχι για τελευταία..   Παρουσία σεμνή, ήχος σκοτεινός ένα κουαρτέτο παγιδευμένο σ’έναν ιστό από φώτα…Ο τραγουδιστής τους με φωνή καμπάνα μας έβαλε σ’ένα βαρύ τριπάκι για μια ολόκληρη ώρα κι εμείς δε μπορέσαμε παρά να παραδοθούμε και να αναρωτηθούμε ποια είναι αυτή η μπάντα …Τα σχόλια γύρω μου ήταν θετικά ..
Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το κλαμένο δοξάρι που άρχισε να γλύφει την  κιθάρα και ο τσελίστας που χτυπούσε με μανία το έγχορδο του προστάζοντας το να υπακούσει  σε μια κραυγή από νότες και να υποταχθεί σ’ έναν ειρμό θλίψης που πλημμύρισε τον χώρο…
Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να τους απολαύσω και σε κάποιο δικό τους live..

Για να μάθετε περισσότερα για το συγκρότημα
 http://www.myspace.com/theprefabricatedquartet#ixzz14Vf68aIe



Cinematic Orchestra

Στις 23.00  ακριβώς το συγκρότημα ανέβηκε στη σκηνή ,χωρίς φανφάρες και οι πρώτες νότες του Burnout πλανήθηκαν στον πλέον γεμάτο χώρο.  Ένας κατακλυσμός από ήχους jazz, electro και soul σάρωσε τ’ αυτιά των θεατών που πραγματικά χάζευαν τη σκηνή.
Το σαξόφωνο έστελνε εκκεντρικές νότες στ’ αφηρημένα πλήκτρα του πιάνου, ενώ το μπάσο του Phil France προσπαθούσε να συγχρονιστεί στο ρυθμό των κρουστών του Richard Spaven πράγμα που φάνταζε ακατόρθωτο για τ’ απαίδευτα αυτιά τουλάχιστον στην αρχή…Μετά καταλάβαμε πως οι τύποι το κατέχουν καλά .. Η μελωδική και πεντακάθαρη  φωνή της Heidi Vogel μπήκε για να δομήσει άρτια το μουσικό αυτό κατασκεύασμα σπέρνοντας μια μελαγχολία ..
Το συγκρότημα επικεντρώθηκε στα κομμάτια των δίσκων Every Day και  Ma  Fleur βυθίζοντας τα σε έναν στρόβιλο χαρισματικών αυτοσχεδιασμών και εκτελέσεων που ξεφεύγουν από τα δεδομένα μιας στουντιακής ηχογράφησης . Το συναίσθημα που έχει κανείς όταν ακούει τα άλμπουμ τους μεταφέρθηκε κι αναπαράχθηκε επιτυχώς στον χώρο της συναυλίας.
 Ο Tom Chant σε αντίθεση με μένα που άφησα και τα 2 μου πνευμόνια δίπλα στη σκηνή,  εξαιτίας  του φυματικού μου βήχα , επιδόθηκε με μαεστρία σε καταιγιστικά σόλο, τόσα που ήμουν σίγουρη πως άνετα με μια πνοή του μέσα από το σαξόφωνο, φούσκωνε και αερόστατο…
Το λεπτομερές guitar picking της ακουστικής φώλιασε με ύφος χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο κάπου ανάμεσα στις μελωδίες αγκαλιάζοντας με κομψότητα το παίξιμο του Stuart McCallum στην ηλεκτρική.
Την παράσταση έκλεψαν τα solo των καλλιτεχνών. Ξεχωριστά και ο καθένας με τον δικό του τρόπο και με τις ιδιαίτερες εκτελέσεις του μας υπενθύμισε πόσο μεγάλο όγκο πιάνει το όνομα των Cinematic Orchestra στο χώρο της μουσικής..


Κι αν δε πιστεύετε δείτε τα  video





Ξεχώρισαν και αυτά….

Ο ήχος
Ο ήχος, ο οποίος αν και έμοιαζε να είχε φτιαχτεί για περισσότερο κόσμο στερώντας λίγο από το βάθος της φωνής της Heidi, ήταν πολύ καλός ακόμα και με extra echo …Μπράβο στον ηχολήπτη!




Τεχνολογία και μουσική
Η γενιά των midi controllers ήταν παρούσα σε ένα εγχείρημα να αυτοματοποιηθεί η βαρετή λούπα και να παιχτεί  από ένα μικρό πραγματάκι που έμοιαζε με χειριστήριο playstation..  Κι αυτό γιατί οι καλλιτέχνες σαφώς και θέλουν να οργιάσουν μουσικά αφήνοντας τα μηχανήματα να κάνουν αυτό που κανείς μουσικός δεν αντέχει να κάνει.. Να παίζει το ίδιο πράγμα για 10 λεπτά…






Τα Πλην ---

Σχέση μπάντας και κοινού

Η διαδραστικότητα μεταξύ μπάντας και κοινού ήταν σχεδόν μηδαμινή εκτός από κάποιες στιγμές προς το τέλος της συναυλίας, κάτι το οποίο μας στεναχώρησε. Ενώ ο κόσμος το διασκέδαζε, κάτι που ήταν προφανές, δεν πήρε το κατάλληλο feedback από την μπάντα για να εκδηλωθεί. Είναι λογικό σε συναυλίες τέτοιου τύπου ο κόσμος που δε πηγαίνει για να αφήσει τα κόκαλα του στο πάτωμα από το headbanging,  να είναι κάπως κουμπωμένος. Κι αυτό συμβαίνει γιατί από κάτω επικρατεί ησυχία την οποία κάνεις δε θέλει να διαταράξει, τουλάχιστον πρώτος.
Φυσικά υπήρξε και μια κάφρικη κραυγή κάποιου παρευρισκόμενου που θύμιζε brutal φωνητικά σε συνδυασμό με κύμα εμετού αποτυχημένου συγκροτήματος black chaotic superficial metal.. μα καλά άνθρωπε μου τί σκεφτόσουν;;;

Μια δόση ειρωνείας
Στην προσπάθεια του να σπάσει τον πάγο ο Jason Swinscoe απέτυχε κάνοντας κάποια σαρκαστικά σχόλια τα οποία ενόχλησαν μερικούς. Μπορεί να είσαι διάσημος καλλιτέχνης, αλλά όταν πηγαίνεις σε ένα μέρος όπου έχεις βρεθεί ελάχιστες φορές και το κοινό δε σε γνωρίζει συναυλιακά, βρίσκεις μια καλύτερη ατάκα από το ‘’Where the fuck is Thessaloniki’’…

Χαμογέλα βρε Heidi
Ενώ η παρουσία της μουσικά ήταν εξαιρετική, από άποψη επικοινωνίας με το κοινό ήταν λίγο ψυχρή και άγαρμπη θα τολμήσω να πω. Φυσικά μπορώ να το δικαιολογήσω λέγοντας πως είναι δύσκολο να προσέχεις πότε αλλάζει το beat σε μια μπάντα με τόσο θετικά ασυνάρτητους ρυθμούς, ίσως και γι αυτό να είχε εστιάσει την προσοχή της εκεί …

Σούμα=
Σε γενικές γραμμές ήταν μια άρτια παικτικά συναυλία με όλα τα συστατικά παρατεταγμένα στα βαζάκια τους αλλά έλειπε δυστυχώς η χημεία με το κοινό…….

Pavlov's Dog Θεσσαλονίκη



Όταν έμαθα πως οι Pavlovs Dog ξαναέρχονται στην πόλη μας, ξεφώνησα ένα yeaaaaahhhh και ζήτησα να καλύψω εγώ τη συναυλία….Ο Μr.Kulturosupas λοιπόν μου έδωσε την ευχή του κι έτσι βρέθηκα στον Μύλο παρέα με το μπλοκάκι μου και την φωτογραφική μου….
Φτάνοντας στον χώρο διαπίστωσα πως ήταν ήδη γεμάτος … …και τώρα πως πάμε μπροστά;σκέφτηκα… Ευτυχώς, η τύχη ήταν και αυτή τη φορά καλή μαζί μου, οπότε και με βοήθησε να διακτινιστώ ακριβώς μπροστά στη σκηνή …χο χο χο….
Ο επιμένων νικά ιδίως αν είναι κοντός….


Opening act
The Skelters

Προσωπικά θεωρώ τους  Skelters πολύ χαρισματικό συγκρότημα και ιδανικό για ν’ ανοίγει συναυλίες. Δυστυχώς αυτή την φορά τους πρόλαβα στο προτελευταίο τους κομμάτι, λόγω υποχρεώσεων, αλλά όσο πρόλαβα ν ακούσω μου έκαναν σαφώς καλή εντύπωση. Ζητώ συγνώμη και υπόσχομαι να πάρω τη ρεβάνς γράφοντας για το επερχόμενο live τους στις 8 του Δεκέμβρη. Ένα live αφιερωμένο στον John Lennon με αφορμή τα 30 χρόνια από τη δολοφονία του καλλιτέχνη…
Beatles και ξερό παντεσπάνι λοιπόν….θα είμαστε εκεί…


Παράκρουση Fun Fact : Όλοι γνωρίζουν τον Pavlov, αλλά κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε πως έλεγαν τον σκύλο του.. Τελικά δεν είχε έναν αλλά 4…τα ονόματα αυτών  Druzhok, Sultan, Zhuchko  και Tsygan... έτσι για την ιστορία….


Pavlovs Dog
Κάπου εκεί, λίγο πριν τις 23.00 ο David Shurkamp ανέβηκε στη σκηνή…Το χειροκρότημα και τα σφυρίγματα έπεφταν βροχή… Ο David μας εξήγησε πως είχαν σκοπό να αναβάλουν αρχικά τη συναυλία λόγω του προβλήματος υγείας του drummer Michael Safron, αλλά τελικά τη θέση του πίσω από τα τύμπανα ανέλαβε ο παραγωγός τους με επιτυχία …Όταν θεωρείς το ελληνικό κοινό αξιολάτρευτο και δε ξεχνάς να το υπενθυμίζεις πώς να μη έρθεις στην Ελλάδα…J
Αφού προλόγισε λοιπόν και είπε τα δικά του, η συναυλία ξεκίνησε με το Natchez Trace και στο καπάκι Late November έτσι για προθέρμανση…
Ακολούθησαν κομμάτια από τον καινούργιο τους δίσκο ενώ δεν έλειψαν και οι κλασσικές τους επιτυχίες που για να λέμε την αλήθεια όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω βρίσκεται τουλάχιστον ένα Song Dance  ή ένα Julia….


David Surkamp
Λαλίστατος, χαρισματικός ευχάριστος και πλακατζής χωρίς να το παίζει βεντέτα ο David κέρδισε το κοινό το οποίο  καθ όλη τη διάρκεια της συναυλίας χαμογελούσε. Όταν έχεις τέτοιο ταλέντο να επιδείξεις, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, χωρίς να το παίζεις δηθεν, αυτό λέει πολλά ..Να τα ακούνε μερικοί μερικοί….

Sara Surkamp
Γλυκύτατη η Mrs.Surkamp στα δεύτερα φωνητικά αλλά και στην κιθάρα δε μας το έπαιξε ντίβα αντιθέτως δε δίστασε να αλλάξει παπούτσια και να φορέσει τύπου παντοφλάκι-θερινό αποδεικνύοντας την άνεση της με τον χώρο αλλά και το κοινό.

Abbie Hainz

Οι ήχοι του βιολιού της έπεσαν σαν ποίηση στ’ αυτιά μας. Στη αρχή ήταν κάπως κουμπωμένη αλλά μετά το πήρε το κολάι και πωρώθηκε όπως μπορούν να πωρωθούν τα έγχορδα.. Το τσουρομάδησε το δοξάρι δε μπορώ να πω πάντως.. Οι προτάσεις γάμου από πίσω μου έπεσαν βροχή…

Jessica
Πολύ καλή στο μπάσο δεν σταμάτησε να χοροπηδάει ακόμα και με τακούνια.. Ένα πλην γιατί το καλώδιο της δεν έφτανε για να την χαρούμε μπροστά στη σκηνή…

Paul Franco
O Paul μετά τη συναυλία απολογήθηκε λέγοντας πως δεν έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, κάτι το οποίο εκτελεστικά φάνηκε, καθώς ο David δίπλα του κένταγε..  δήλωσε υπερβολικά κουρασμένος αλλά εμείς τον συγχωρούμε ..

Nick Schlueter
Προσπάθησα άπειρες φορές να τραβήξω φωτογραφία χωρίς το μικρόφωνο μέσα στη μούρη του.. Η εγώ θ ανέβαινα πάνω στη σκηνή ή αυτός θα κατέβαινε.. Δεν έγινε τίποτα από τα δύο… Τα keyboards του όμως ήταν εξαιρετικά ενώ σε όλους μας θύμισε λίγο από γυμνάσιο εποχή όταν άρχισε να παίζει μελόντικα. Χοροπηδούσε συνέχεια μαζί με την Jessica ενώ απ ότι κατάλαβα σύμφωνα με τα λεγόμενα του David ψάχνει νύφη.. Άντε τυχερούλες…

Τα πλήν -
Καθώς δε μπορώ να βρώ κάτι αρνητικό θα θεωρήσω προσωπικό πλην τον φωτισμό που έκανε δύσκολο το έργο της φωτογράφισης χωρίς φλας.. Ε έπρεπε κάτι να πω λιθοβολίστε με…


Τιμή ποτού 10 ευρώ
Όχι πως ήπια κάτι αλλά πήρε το μάτι μου στην είσοδο τις τιμές.. Δε ξέρω αν όντως ισχύει, αν όχι ζητάω συγνώμη.. Αν όμως  το ποτό κοστίζει 10 ευρώ ένα έχω να πω…Hello?????

Σούμα =
Η συναυλία σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλή, ενώ μετά το πέρας αυτής όλο το συγκρότημα κατέβηκε από τη σκηνή για να υπογράψει σε όλους αυτόγραφα αλλά και για να μιλήσει μαζί μας…Τους βγάζω το καπέλο γιατί ακόμα και μετά από ένα setlist 21 τραγουδιών είχαν την υπομονή και την όρεξη να κάνουν κάτι τέτοιο..
Την επόμενη φορά υπόσχομαι μια νταμιτζάνα κρασί στον David o οποίος δήλωσε fan!!
Πάντα τέτοια λοιπόν…