Monika Θεσσαλονίκη

Monika Monika Welcome to Salonika…

Η Παράκρουση της συντάκτριας πριν τη συναυλία…

Όταν άκουσα πως η Μόνικα έρχεται ξανά στην πόλη μας για μια και μοναδική εμφάνιση, λύσσαξα ως συνήθως και φυσικά έστειλα 200 μηνύματα στον Mr.Kulturosupa, ο οποίος και μου είπε ‘παιδί μου να πας’..

Βέβαια τόσο πολύ ήθελα να βρεθώ εγκαίρως στο Block33 ξέροντας πως θα γίνει χαμός γι αυτό και αντ’αυτού  κατέληξα βλακωδώς στον Μύλο…Δε πειράζει εγώ πηγαίνω ακόμα και σε μέρη όπου δε παίζει η Μόνικα….

Έφτασα λοιπόν γύρω στις 22 στο Block33 χάνοντας τους Big Sleep Acoustic που ήταν opening act και ζητώ συγνώμη γι αυτό..

Παρατήρησα  όμως ύποπτη κίνηση ανθρώπων που περπατούσαν  προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του Block.. Wtf ??  σκέφτηκα.. για να διαπιστώσω αργότερα πως ο κόσμος έφευγε απογοητευμένος καθώς η συναυλία ήταν sold out…Όχι πως περίμενα κάτι λιγότερο…

Στάθηκα αρκετή ώρα έξω από τον είσοδο προσπαθώντας να αποφασίσω αν τελικά θα έμπαινα μέσα, καθώς γινόταν της μουρλής το πανηγύρι…

Πήρα μια ανάσα λοιπόν, αρκετή φορά και μπήκα…

Δύσκολα τα πράγματα όμως αν βρίσκεσαι σε υψόμετρο ένα πενήντα  και πρόπερσι…Το μόνο που έβλεπα ήταν ποτηράκια μπύρας και μαλλιά μέσα στη μούρη μου… Επιστράτευσα λοιπόν τις κρυφές ικανότητες νίντζα που ξεπερνούν και τα 4 χελωνονιντζάκια μαζί και ανέβηκα στο πατάρι..

Μόνη μου και πιο ψηλά απ όλους.. Γιατί είπαμε ο κοντός έχει τρόπο…

Monika +++

Στις 22.30 νταν η γλυκιά Μόνικα μας καλησπέρισε  με τις πρώτες νότες του Fraud…Ζεστά ντυμένη στην αρχή με το κλασσικό της άγχος δεν άργησε να βγάλει τα περιττά μπουφάν και αξεσουάρ γιατί στην τελική ας έμενε  μόνο η μουσική…

Κι έτσι κι έγινε..Η ευαισθησία ξεπήδησε από τις χορδές της κιθάρας της και μας παρέσυρε όλους σε ένα ταξίδι ονειρικό, ένα ταξίδι όπου υπάρχει μόνο ρυθμός και μελωδία, μια διαδρομή χτισμένη πάνω στη θλιμμένη της φωνή..

Γιατί τα τραγούδια  της Μόνικα είναι δρόμοι που βγάζουν τον καθένα από εμάς σε διαφορετικό μονοπάτι..Και τα ακούσαμε όλα ..σχεδόν…Όλα όμως με την ίδια συνθετική αρτιότητα που γνωρίσαμε και στους 2 χιλιοπαιγμένους πλέον δίσκους της..

Η ίδια ήταν αμήχανη πάνω στη σκηνή..είναι η ίδια αμηχανία που νοιώθει κανείς όταν ακούει το I’m not Young in my youth ή το Excuse my friends..Δε καταλαβαίνει τι πρέπει να νοιώσει.. Εμείς νοιώσαμε πολλά.. Μια με το ακορντεόν, μια με το πιάνο της κατάφερε να μας χώσει σε μια noir  διάσταση κάνοντας μας να ξεχάσουμε για λίγο τα κινητά και να βγάλουμε από την τσέπη τους αναπτήρες μας.. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν όταν διασκεύασε το ΄Τυχερό μου Αστέρι ‘ του Κωνσταντίνου Βήτα.. Διαφορετικό στυλ, άλλη τονικότητα, παράπονο, ευαισθησία δέθηκαν όλα μαζί σε ένα αμπαλάζ συναισθημάτων…

Τυχερό σίγουρα το αστέρι σου Μόνικα…..

Στιγμές που ξεχώρισαν

Κρίση Γέλιου

Ο γέλωτας που επιτέθηκε στην δημιουργό και την ανάγκασε  να πετσοκόψει το Bloody Sth , λέγοντας με χαριτομενιά ‘να φταίει το νερό’;;;Ε κι εμείς το ίδιο πίνουμε, γι αυτό και μας φάνηκε αστείο…

Μας άρεσε

Το Block 33 έχει καλή ακουστική σαν χώρος .Αλλά πιο πολύ μου αρέσει όταν ο συγκεκριμένος ηχολήπτης κάνει τα μαγικά του στην κονσόλα. Δε ξέρω βέβαια αν έφταιγε το πατάρι που είχα ανέβει, αλλά άξιος…!!

Τα πλήν

Ο κόσμος της τελευταίας στιγμής

Ρε παιδιά..ρε παιδιά…Ξέρετε πως θα πάτε σε μια συναυλία ..Γιατί τελευταία στιγμή  πηγαίνετε για εισιτήριο;; Δε βάλατε μυαλό ακόμα;;

Ο χώρος

Βρε διοργάνωση…Αφού ξέρετε πως θα γίνει πάλι χαμός στη συναυλία. Αφού γνωρίζετε  πως πάλι θα έρθει ο κόσμος τελευταία στιγμή, κάντε το 2 μέρες από την αρχή, να μη ταλαιπωρούνται και οι προαναφερθέντες.. Ελπίζω την επόμενη φορά να καταλάβετε πως ο κόσμος που θα έρθει θα είναι διπλάσιος, καθώς πολλοί έφυγαν με κατεβασμένα τα μούτρα…Ε δεν είναι και λίγο να φας πόρτα στη Μόνικα…

Η γκρίνια μου στην γκρίνια σας

Έλεος πια με τις επιθετικές κριτικές χωρίς λόγο και ύπαρξη.. Πολλά έχω ακούσει για τη Μόνικα, αλλά άφωνη και ατάλαντη δε τη λες…εκτός κι αν δε μπορείς να παίξεις ούτε τα κάλαντα σε τρίγωνο … Ο Bob Dylan  (και όχι δε συγκρίνω) τραγουδάει  με  ήχο λασκαρισμένης πριονοκορδέλας στις ψηλές αλλά είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει.. Γιατί όλοι να είναι ίδιοι λοιπόν ;;;

Γιατί όταν κάποιος ξαφνικά αποκτά αναγνωρισιμότητα πέφτουν όλοι να τον φάνε;; Δηλαδή θα ήταν καλύτερο να τραγουδούσε ακόμα σε underground μαγαζιά;; Μάλλον για μερικούς ναι, για να είναι όλοι χαρούμενοι…

Εύχομαι σύντομα να φύγει εκτός, μπας και βρει αυτό που της αξίζει..

Όσο για μας ένα έχω να πω

Μόνικα και ξερό παντεσπάνι…τελεία και παύλα…