Κι ερχόμαστε στο γυμνάσιο ..Ολα αυτά τα χρόνια, φυσικά τα πέρασα ζωγραφίζοντας, ιδιάιτερα μη αξιόλογα πράγματα και κυρίως πάνω σε μη συμβατικές επιφάνειες, όπως πχ στους τοίχους του σπιτιού. Η κακόμοιρη η μάνα μου εναλλασσόταν μεταξύ του ''Παναγιά μου βοήθησε μας' ' ή το γνωστό ' 'εγώ δεν έκανα παιδί αλλά τέρας '' και διάφορες άλλες τέτοιες υστερικές συνήθως δηλώσεις..
Στο μάθημα των καλλιτεχνικών είχαμε μια δασκάλα, που πολύ θαύμαζα. Φορούσε ένα δαχτυλίδι στον αντίχειρα, πράγμα που εγώ πρώτη φορά έβλεπα και φυσικά θεωρούσα πολύ μπροστά για την εποχή μου. Είχε και μακριά νύχια μόνο στο ένα χέρι και σας ορκίζομαι πως μόνο τώρα στα 28 μου χρόνια κατάλαβα πως η δασκάλα μας μάλλον έπαιζε κιθάρα. Πάντα νόμιζα πως εξυπηρετούσαν κάποιον άλλο σκοπό αλλά τι να ξέρω κι εγώ.Τα νύχια μου τα τρώω..Κι ας φωνάζει η μαμά μου.
Μια ωραία μέρα η καλή μας δασκάλα μας έβαλε να γραψουμε διαγώνισμα. Θα κάνετε λέει ένα συμμετρικό, το τονίζω, σχέδιο . Φανταστείτε ένα τραπεζομάντιλο κουζίνας με ρόμβους και ανάμεσα στους ρόμβους άλλους ρόμβους. Τι το θελες κυρα δασκάλα;..Πιάνω κι εγώ τον χάρακα πιάνω και το μολύβι κι αρχίζω. Και να μια γραμμή απο εδώ και άλλη μια απο εκεί και να 3 εκατοστά απο εδώ και σβήσε 4 εκατοστά απο εκεί και προσπάθησε να σβήσεις τη μουτζούρα που έκανε η σβήστρα σου με την ίδια σβήστρα και ντριιιιιιιιιιιιν Ωχ το κουδούνι!!!!!!!!!
Αποτέλεσμα
Ενα μουτζουρωμένο πρόσωπο και μαυρισμένα δόντια καθώς δάγκωνα το μολύβι μου.Β2 παρακαλώ, μαλακό...
Ενα σχέδιο που συνεχιζόταν πάνω στο θρανίο, με σταθερά ανόδικη κατεύθυνση και κάτι το οποίο όταν οι αρχαίοι Ελληνες μιλούσαν για συμμετρία δεν είχαν διόλου στο μυαλό τους...
Εκείνο το εξάμηνο πήρα 12 στα καλλιτεχνικά.
Ο μπαμπάς μου ήταν να σκάσει. 'Μα πώς με τέτοιους βαθμούς, θα πάω να της μιλήσω, δε γίνεται με 19 και 20 να παίρνεις 12 σ' ενα τέτοιο μάθημα..'. Και να σου να επαναλαμβάνει συνεχώς το 12ράκι μου...Μια χαρά αρίθμός τον σιχάθηκα κι αυτόν.
Ευτυχώς στα επόμενα εξάμηνα τις ζωγραφιές μας τις κάναμε στο σπίτι και γλιτώσαμε τα έξοδα από τα χάπια που θα έπαιρνε ο μπαμπάς μου αν ξαναείχα τέτοιον βαθμό.
Δυστυχώς που έληξε άδοξα και σύντομα η ασύμμετρη καριέρα μου ως ζωγράφος.
Αν φορέσω πάντως δαχτυλίδι πάντα είναι στον αντίχειρα...
