SPARTACUS PART I ... ΑΙΜΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΣΠΕΡΜΑ .. ΠΑΝΤΟΥ

Πριν 2 με 3 βδομάδες κάτι φιλαράκια μου πρότειναν να δω μια σειρά που παίζεται στο Αμέρικα.
'Καλή;' ρώτησα..
"Τρίκαλη'' απάντησαν. "Θα γουστάρεις πολύ'..

Ε με τα πολλά είπα wtf δεν έχω να χάσω και τίποτα, το πολύ πολύ μια ώρα από τη ζωή μου. Δε θα ήταν και η πρώτη φορά εξάλλου που θα έβλεπα μια μ4λ4κία και μισή οπότε..
Περιττό να σας πω πως πορώθηκα. Γι αυτό θα σας την παρουσιάσω..σε δύο μέρη :)


WARNING
Αν δε την έχετε δει ποτέ, απλά κατεβάστε τη και μη διαβάσετε αυτό το ποστ. Δε θα με κηνυγάτε μετά για spoiling. Οχι τίποτα άλλο απλά βαριέμαι να τρέχω. Προτιμώ να πετάω.

Επίσης στους ξενέρωτους που την έχουν δει και δε τους άρεσε.. Διάβασα άπειρες π4παριές που γράφετε και θα σας απαντήσω. Αν διαφωνείτε χέστηκα. Να κάνετε δικό σας blog και να γράψετε γιατί δε σας άρεσε.

- Μάπα σκηνοθεσία
Θα την σκηνοθετούσε ο Fellini τη σειρά αλλά πρόλλαβε και πέθανε δυστυχώς. Ο Clint Eastwood(respect)  από την άλλη,  δίδασκε σκοποβολή σε παιδική κατασκήνωση της Οκλαχόμα οπότε και αρνήθηκε.  Κουλτουριάρηδες ενωμένοι.. Κάντε μου μια χάρη και πνιγείτε από το ποπ κόρν την ώρα που νομίζετε πως βλέπετε ταινία που να αξίζει...

- Πολύ γυμνό και όργια
Ακόμα και αν είναι μύθος τα αρχαία ρωμαικά και ελληνικά όργια γιατί σας χαλάνε τόσο πολύ?Οι μυξοπαρθένες να βάλουν το dvd της Candy Candy και να κλαίνε σιωπηλά γιατί δε την απαύτωσε ο Terry. Ή ο Antony. Ή και οι δυο μαζί. Οι δε μαμούχαλοι να πάρουν το χέρι μέσα από το βρακί τώρα. Κι αν τους την πέσει η Lucy Lawless να της ρίξουν χυλόπιτα.. Με το αντίθετο χέρι από αυτό που έχουν στο βρακί.

- Δεν ακολουθεί ιστορικά στοιχεία
Ω χίλια συγνώμη στους φοιτητές του Ιστορικού του τμήματος Φιλολογίας. Μπορείτε να στείλετε τις υποδείξεις σας στην παραγωγή της σειράς.. Να  χαχανίζετε με τον Catullus και τη μαλαπέρδα που τρυπάει τον χιτώνα του ξέρετε..

- Απευθύνεται σε άτομα με χαμηλό IQ
Οκ εδώ με πιάσατε στα πράσα. Κρίμα που δεν έχω την κατάλληλη καλλιέπεια κι ευγλωττία να αντιπαρέρθω στους Kim Peek που βλέπουν της σειρές που γύρισε η Mensa.

Νια νια νια νια νια!!!

To be continued...

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ

 Τα φώτα της πόλης χαμήλωσαν. Oι άνθρωποι βάδιζαν στην πλατεία. Δεν έχει σημασία σε ποιά. Σε αφήνω να διαλέξεις εσύ..

Ολοι τους ήταν διαφορετικοί. Μεγάλοι, μικροί, γυναίκες, παππούδες. Και όλοι είχαν κάτι πάνω τους που μου τραβούσε την προσοχή. Το περιτύλιγμα.

Στενά blue jean.Τακούνια. Μαντήλες στο κεφάλι. Piercing.Tατουάζ. Βρώμικα ρούχα. Παπούτσια χρωματιστά. Μαλλιά ανέμελα. Τσάντες με χαρακτήρα. Φάτσες άσχημες, πρόσωπα περίεργα, πρόσωπα όμορφα. Μάτια γαλάζια, καστανά, μάτια γεμάτα λάμψη, κουρασμένα, με θυμό. Φωνές χαρούμενες, γέλια δυνατά, κουβέντες ήρεμες, παιχνιδιάρικες, ζωντανές.

 Τα μάτια μου ήταν στραμμένα πάνω τους. Δε μπορούσα να σταματήσω τη σκέψη μου. Ακουγα τα σχόλια των γύρω μου. Σχόλια άσχημα, κολακευτικά. Σχόλια βιαστικά..

''Και τι θα γινόταν αν όλοι φορούσαν μαύρα;'' ψιθύρισα..

''Αν όλοι ήταν σιωπηλοί και φορούσαν μάσκες.

Ποιον θα κοιτούσες αν όλοι ήταν ίδιοι? Ποιον θα ξεχώριζες στο πλήθος? Με ποιόν θα αποφάσιζες να μιλήσεις αν όλοι τους ήταν ένα?''

 Ξαφνικά οι άνθρωποι χάθηκαν. Εμειναν στη θέση τους κουτιά. Πολύχρωμα, όμορφα, παλιά.

Μπερδεύτηκα.

Ηταν όλα τους διαφορετικά.

Μερικά ξεχώριζαν.

Κάποια ήταν σφραγισμένα, με λουκέτα..

Αλλα ήταν μισοανοιγμένα  και μου δίναν μια υποψία του τί κρύβαν μέσα τους. Μα και πάλι πώς θα μπορούσα να είμαι σίγουρη.. 

Τότε σε ρώτησα

''Τί είναι όλα αυτά;''

Κι εσύ μου είπες 

''Οι ψυχές τους...

Μπορείς να διαλέξεις?''

Μα εγώ δεν ήξερα τι να σου πω..

Ηταν όλα τους κλειστά.

 Ξαφνικά όλα γίναν όπως πριν. Τα κουτιά χάθηκαν. Οι άνθρωποι επέστρεψαν.Η ώρα πέρασε κι έπρεπε να φύγω.

 Εστρεψα τα μάτια μου στον ουρανό και είδα τα σύννεφα. Φαντάστηκα μορφές  να τρέχουν, να καλπάζουν, να χορεύουν. Μορφές που δεν υπήρχαν αλλά μου κλείναν πονηρά το μάτι.

Τότε το βλέμμα μου έπεσε πάνω σου. Ησουν στην άλλη άκρη της πλατείας.. Υστερα διέσχισες τον δρόμο και χάθηκες. Ετρεξα πίσω σου μα δε σε βρήκα πουθενά. Βρήκα όμως ένα κουτί.

Δε ξέρω αν υπήρξες. Αν υπάρχεις.

Δε ξέρω αν θέλω σε γνωρίσω. Η αν είσαι δίπλα μου και δε σε βλέπω.

Ισως να φοβάμαι. Να ντρέπομαι.

Ξέρω, δεν έχει σημασία τώρα πια.

Απάντησε μου όμως..

Εσύ θα το άνοιγες;;

Μπουρλότο

Απ' ότι έχετε καταλάβει μέχρι στιγμής, σαν παιδί, δεν ήμουν και το πιο ήσυχο του κόσμου.Ηθελα ν'αλλάξω όχι όλο τον κόσμο, αλλά αυτόν γύρω μου. Τα παιχνίδια που είχα ήταν μετρημένα.Οχι γιατί δε μ' άρεσαν, απλά τα χαλούσα. Για την ακρίβεια τά τρωγα. Και πριν προλάβετε οι καλοθελητές να πείτε πως από τότε είχα το μυαλό μου στο φαι θα το πω μόνη μου. Ναι, το είχα. Μια φορά θυμάμαι μου είχαν πάρει δώρο οι γονείς μου Βαβουροπατάτες.Δε ξέρω αν τις θυμάστε οι παλιοί, να βάζω και μια εικονίτσα μπας και... 

Ορίστε τέτοια παιδικά έβλεπα και τα μπέρδευα μες στο κεφάλι μου. Η φωνή της λογικής  μου έλεγε ότι αυτό που κρατάω είναι απλά ένα παιχνίδι, η φωνή του στομαχιού μου όμως είχε άλλη άποψη. Βρε χαζή αυτό που κρατάς λέγεται βαβουροπατάτα.ΠΑΤΑΤΑΑΑΑΑΑ...!!Ε τι να κάνω κι εγώ αυτήν πίστεψα και μπαίνοντας στο δωμάτιο να δει η μάμα μου τι κάνω, με βρήκε να μασουλάω το χεράκι του κυρίου πατάτα. Σα να το βλέπω μπροστά μου. Δυο βλέμματα που συναντήθηκαν στο βίαιο άνοιγμα της πόρτας.Ενα γεμάτο εκνευρισμό κι ένα γεμάτο αθωότητα και τύψεις. Ενα στόμα ανοιχτό, γεμάτο απορία και έκπληξη κι ένα ανοιχτό μπουκωμένο με πλαστικό.Ουυυυυψςςςςςςς...
  Το μάγουλο μου έγινε πουρές πατάτας εκείνη τη μέρα κι έτσι αποφάσισα να κάνω στροφή στην ποιότητα.Τέρμα λοιπόν το πλαστικό. Κι κάπου εκεί ανακάλυψα τις κατασκευές. Με λίγα λόγια όποια βίδα έπεφτε απ' το κεφάλι μου βοηθούσε διάφορα μεταλλικά κομμάτια να γίνουν αντικείμενα. Παγκάκια, καρέκλες, τραπεζάκια,  120 ενωμένα εργοστάσια ένα πράγμα.. Αφού τέλειωνα με αυτά, τα έντυνα με ύφασμα, κοινώς ότι τζαμόπανο έβρισκα μπροστά μου, ή διάφορα τούλια από γάμους και βαφτίσια.Τί τα θελα εγώ τα τούλια μου λέτε;;


Μια νύχτα είχαμε διακοπή ρεύματος. Ολοι ξέρετε τι συνεπάγεται αυτό. Γενική επιστράτευση φακών, κεριών και πασχαλινών λαμπάδων που έιχαν περισσέψει. Και φυσικά γενική γκρίνια του στυλ 'αχ θα ξεπαγώσει το κρέας' 'νηστικοί θα μείνουμε' 'δε μπορούμε να δούμε τηλεόραση' και άλλα τέτοια κουλά.
Για ένα παιδί όμως σαν κι εμένα αυτό σήμαινε περιπέτεια και δημιουργία. Ετσι, άναψα ένα κερί πάνω από το κρεββάτι μου και κάθησα να κολλήσω ένα κομμάτι τούλι σε ένα παλιόκουτο. Στην αρχή ένιωθα δέος. Παντού έξω σκοτάδι και μέσα στο δωμάτιο μου μια μποέμ ατμόσφαιρα. Το δροσερό αεράκι όμως, που έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο, έκανε την φλόγα να τρεμοπαίζει και σύντομα βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω αέρα και να ξεστραβωθώ. Μα σύντομα ξεχάστηκα και πήρα να ασχολούμαι με το πυροσβεστικό όχημα που είχε ήρθε να απεγλωβήσει κάποιον γείτονα που είχε κλειστεί στο ασανσέρ.

Και κάπου εδώ θα τέλειωνε η ιστορία μου αν το ΙQ μου δεν είχε αγγίξει τη νοημοσύνη της βραστής πατάτας..

Αφού χάζεψα 20 ολόκληρα λεπτά στο μπαλκόνι αποφάσισα να γυρίσω στο δωμάτιο για να συνεχίσω αυτό που είχα αρχίσει. Πήρα λοιπόν ένα ποτήρι νερό για να χω να πίνω και μπήκα στο δωμάτιο. Αυτό που αντίκρυσα με σημάδεψε για μια ζωή...
Το μισό δωμάτιο έιχε τυλιχτεί στις φλόγες. Φαίνεται πως το αθώο φλέρτ που είχε ξεκινήσει ανάμεσα στο κερί και το ροζ τούλι υπό το προξενιό του ύπουλου αέρα σύντομα έγινε σκληρό πορνό. Πύρινες γλώσσες γλύφαν τους τοίχους, το κρεββάτι μου, τα παιχνίδια μου και είχαν σκοπό να περάσουν κι ένα χέρι την κουρτίνα, όταν ξαφνικά αποφάσισε να κάνει χαλάστρα ο μπαμπάς μου, ο οποίος πετάχτηκε στο δωμάτιο από το πουθενά.
Ακολούθησαν σκηνές από την ταινία ''Της μουρλής το πανηγύρι''..Ο πατέρας μου κοπανούσε τις φλόγες με μια κουβέρτα ενώ η μητέρα μου πήγαινε πανικόβλητη γύρω γύρω σαν πλανήτης που μπήκε σε τροχιά. Εγώ από την άλλη κοιτούσα τη φωτιά ζαβλακωμένη. Και τί μπορέι να έκανα..;;Ηπια το νερό..Ναι το ξέρω ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που μπόρεσα να κάνω..
Μετά από λίγα λεπτά η φωτιά είχε σβήσει. Καπνοί χόρευαν στο δωμάτιο ενώ η ξεκολλημένη ταπετσαρία χειροκροτούσε διακριτικά.
Απολογισμός.
Ενα τρενάκι μισοκαμμένο
Ενα κασετόφωνο μισοκαμμένο
Ολες μου οι μεταλλικές κατασκευές μισοστραβωμένες
Το κρεββάτι μου μισοκαμμένο
Μετά από αυτό κατάλαβα πως η μαμά μου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι ποτέ δεν τελειώνω αυτό που αρχίζω..

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα στον καναπέ..
Τύλιξα την παιδική μου καρδιά σε ένα τούλι.
Και άναψα ένα κερί...