Saxon Thessaloniki 06.04.11

Όταν οι Saxon έπαιξαν στη Ριζούπολη το 86, μια συναυλία στην οποία όλοι αναφέρονται, εγώ ήμουν ένα νιάνιαρο που έπαιζε με κούκλες, οπότε ,προφανώς, δεν έχω να πω κάτι πομπώδες . Αντί αυτής λοιπόν, θα μιλήσω για τη συναυλία του 2011..

Το αντίσκηνο το στήσαμε έξω από το principal από νωρίς. Ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί... Ο μπυροκοιλιάς, ο καραφλοχαιτάς ο δημόσιος υπάλληλος που κάποτε είχε κοτσίδα μέχρι τη μέση, ο μπούλης που περίμενε στην καντίνα μασουλώντας, ήμουν κι εγώ κι εσύ και όλοι μας…και περιμέναμε να ανοίξουν οι πόρτες. Ευτυχώς όχι για πολύ…

Opening Act
Emerald Sun

Το opening act των Saxon ήταν οι Emerald Sun. Όταν βγήκαν στη σκηνή, ο κόσμος ακόμα έμπαινε και το venue από ψηλά φαινόταν άδειο.. Ο ήχος τους δυστυχώς ήταν τραγικός, τουλάχιστον έτσι ακούγαμε εμείς στον εξώστη. Φτιαγμένος εξ αρχής για περισσότερο κόσμο, στα πρώτα δυο τραγούδια μας πήρε τ’ αυτιά.

Παρόλα αυτά, το συγκρότημα προσπάθησε με τους power metal ρυθμούς του να μας βάλει στο κλίμα. Αξιόλογη δε και η παρουσία της Μαριάντζελας που ερμήνευσε το Holding out for a hero ( κάπου εκεί κατάλαβα πως ο αδερφός μου όταν φώναζε ‘κομματάρα κομματάρα’ δεν εννοούσε το τραγούδι..)

Πολύ καλοί παικτικά με σοβαρές προοπτικές αν και λίγο αγχώδεις στη σκηνική τους παρουσία, άδειασαν το δρόμο από εμπόδια για να περάσει η μουσική μπουλντόζα που ακούει στο όνομα Saxon και να διαλύσει κάθε αρνητικό συναίσθημα που ίσως κουβαλούσε ο καθένας μας εκείνη τη βραδιά…
Saxon

Όταν τα φώτα έσβησαν, θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει τη σκηνή με θρίλερ μαζικής επίθεσης σε κλειστό χώρο, όπου όλοι τσιρίζουν από φόβο… Στην περίπτωση μας βέβαια, οι τσιρίδες ήταν ιαχές ενθουσιασμού και τίποτα λιγότερο.
Το συγκρότημα επέδειξε μεγάλο δυναμισμό πάνω στη σκηνή. Ο Byford κράτησε τον πυρήνα του γκρουπ δεμένο σφιχτά και πρόσφερε τόση μεγάλη διαδραστικότητα με το κοινό, που πραγματικά δε πιστεύαμε στα μάτια μας. Ο ήχος των headliners βελτιωμένος αισθητά, μετέτρεψε σε πραγματικό οργασμό το τρίπτυχο Scarratt, Quinn και Carter, που έβαλε φωτιά στις χορδές του και συντόνισε κάθε χτύπο της καρδιάς του πλήθους, με τα τύμπανα του Glocker .
Ο κόσμος βρέθηκε σε παραλήρημα, κυρίως με τα παλιά τους κομμάτια, ενώ υποδέχτηκε με ενδιαφέρον μερικά από τα καινούργια τους κατά τη διάρκεια των οποίων μάζευε δυνάμεις για περισσότερο head banging …
Κάποιοι τολμηροί προτίμησαν να σερφάρουν πάνω στον κόσμο, παρά σπίτι και στο ιντερνετ, κάνοντας μας να ζηλέψουμε λίγο, αυτή τους την ανεμελιά..

Πραγματικά θα ήθελα να ήταν εκεί όλοι αυτοί που ανάθεμα αν έχουν πάει σε πάνω από 5 συναυλίες στη ζωή τους και προσάπτουν σε μεγαθήρια όπως οι Saxon, το επίθετο ‘συνταξιούχος’ . Θα ήθελα να ήταν και να συγκρίνουν τους εαυτούς τους, μόνο για να διαπιστώσουν πως στα 60 τους άντε να ασχολούνται με τον κήπο του εξοχικού τους στη Χαλκιδική ή ακόμα χειρότερα για να διαπιστώσουν πως στα 25 τους έχουν λιγότερη ενέργεια κι από συνταξιούχο…
(και δεν είπα να πιάσουμε όλοι τα μικρόφωνα αλλά u get the point..)

Η συναυλία τέλειωσε μετά από 1.5 ώρα μόνο, δυστυχώς, σε αντίθεση με το φυσιολογικό δίωρο που παίζουν συνήθως.. Νομίζω πως ένα δίωρο το άξιζε η Θεσσαλονίκη, που ακόμα και μετά το πέρας της συναυλίας συνέχιζε να επευφημεί , καλώντας πίσω τη μπάντα για ένα τελευταίο encore. Δε μας έκαναν τη χάρη ..Εμείς όμως δε τους κρατάμε κακία γιατί αυτή την 1.5 ώρα την απολαύσαμε πραγματικά..


SetList
Hammer of The Gods
Back In ‘79
I ’ve got To Rock
Never Surrender
Demon Sweeney Todd
Play It Loud
Call To Arms
20.000 Ft.
Solid Ball Of Rock
When Doomsday Comes
Hungry Years
And The Bands Played On
Denim And Leather
Princess Of The Night
Crusader
747
Strong Arm Of The Law
Wheels Of Steel



Τα πλην –--
Δυστυχώς πρέπει να αναφέρονται κι αυτά για να γίνουν κάποια στιγμή τα πράγματα καλύτερα

Security Guy
Όταν σου λέω πως έχω έρθει για να καλύψω τη συναυλία , μου ψάχνεις την τσάντα για να δεις αν έχω μαζί μου αλκοόλ (έλεος) και στο τέλος μου λες ένα ‘’τέλος πάντων, τραβά πάρε την πρόσκληση σου’’ αυτό ταυτόχρονα σε κάνει να προσβάλεις, πρώτον τη νοημοσύνη σου και δεύτερον να μειώνεις αυτόν που σε πρόσλαβε για να δουλέψεις στο μαγαζί του . Ξυπνά και συνειδητοποίησε πως είσαι πόρτα στο Principal και όχι μάνατζερ των Saxon. Και αυτό πηγαινει για όλους εσάς τους μουρατους πορτιέρηδες που πουλάτε ύφος στον κόσμο που πάει να δει ένα συγκρότημα . Ψωνάρες..


Photo Pass
Όταν εκεί που φωτογραφίζεις σου χτυπάνε τον ωμό δυνατά και με στριγκλιά φωνή σου τσιρίζουν στο αυτί ‘πού είναι το φωτογραφικό σου πάσο’ με ύφος ιεράς εξέτασης, τότε 3 τινά μπορείς να απαντήσεις
Α) Ξαναχτύπα χωρίς να μου κάνεις μελανιά και ρώτα με ευγενικά
Β) Εκεί που δε πιάνει το μελάνι
Γ) Δε σου λέω για να σκάσεις
Δυστυχώς μετά από αυτό, αγαπητέ φωτοπασοκράτωρα, έχεις πέσει αυτόματα κι εσύ στην κατηγορία του σεκιουριτά που μόλις προανέφερα.
Α και κάτι άλλο. ε σε είδα να πηγαίνεις αρένα να κανείς την ίδια ερώτηση σε κανέναν τσαμπουκαλεμένο μεταλλά. Τράβα λοιπόν παίξε με το πάσο σου κι άσε μας ήσυχους. Και στο κάτω κάτω, θα βγουν που θα βγουν bootleg στο you tube τουλάχιστον άσε να βγει κάτι που να ακούγεται.



Σούμα ===
Ο κόσμος έφευγε παρακρούοντας από το venue.. Άλλος κρατούσε τον αυχένα του, άλλος το πόδι και το χέρι του, άλλος έστυβε την μπλούζα του και είμαι σίγουρη πως την επόμενη ημέρα οι πωλήσεις στα έμπλαστρα και τα μυοχαλαρωτικά θα παρουσίαζαν άνοδο πωλήσεων.. Όχι πως έχει σημασία..
Σημασία έχουν μόνο τα χαμόγελα κι εκείνο το βράδυ ήταν πολλά..
Up the irons λοιπόν και εις το επανιδείν…

Denim n Leather
Brought us all together
It was GREECE that set the spirit free...

Tiger Lillies

Η Πέμπτη δεν είναι και η καλύτερη μέρα για συναυλία ..Βασικά ούτε οι Τετάρτες είναι ούτε καμία καθημερινή . Αλλά τι να κάνουμε..
Στηθήκαμε από τις 9 να περιμένουμε στον εξώστη χαζεύοντας τον κόσμο που γέμιζε το club.Αυτή τη φορά είχα για παρέα τον αδερφό μου.. Κατά καιρούς έρχεται μαζί μου γιατί ως γνωστόν κανείς δε θέλει να πηγαίνει σε μια συναυλία μόνος του, ακόμα και αν πρέπει να την καλύψει.. Βέβαια ο αδερφός μου έχει αποδειχτεί ως τώρα σούπερ γκαντέμης καθώς πολύ απλά δε γίνεται να λες σε κάποιον ‘πρόσεχε θα ρίξεις τις μπύρες’ κι εσύ απλά να τις ρίχνεις.. Ε αν αυτό δεν είναι κουλαμάρα τι είναι. Φανταστείτε μια τύπισσα λούτσα στη μπύρα να τσιρίζει στον εξώστη. Σκίστε αυτή την φαντασίωση. Εγώ δεν έκανα απολύτως τίποτα. Σχεδόν, θα μπορούσα να πω, πως κοίταξα τη μηχανή μου να δω αν βράχηκε και συνέχισα να τρώω φιστίκια.. Το καλύτερο ήταν όταν τη στιγμή που έσπασαν οι μπύρες στον εξώστη άρχισαν να σπάνε σαν από αλυσιδωτή αντίδραση μπουκάλια δίπλα στη σκηνή.. Το φαινόμενο της πεταλούδας με άρωμα βύνης ένα πράμα..Anyway..

Tiger Lillies

Το να βλέπει κανείς τους Tiger Lillies είναι σαν να κλείνει πρώτη θέση στο βαγόνι που πάει κατευθείαν στην κόλαση.. Και σίγουρα αν ο σατανάς είχε ένα καρουζέλ στην πίσω αυλή του σπιτιού του, αυτή θα ήταν η μουσική που θα άκουγε κανείς γυρίζοντας νευρικά γύρω γύρω ..
Όταν τα φώτα χαμήλωσαν γύρω στις 22.20 το Principal βυθίστηκε σε σιωπή.. Αυτοί που τους είχαν ξαναδεί ήξεραν τι να περιμένουν. ΟΙ υπόλοιποι νομίζω πως άργησαν να καταλάβουν τελικά τι παίζει με δαύτους..
Όποιος έχει θέμα με τους κλόουν πάντως να το ξανασκεφτεί πριν πάει σε συναυλία τους. Ο Martyn Jacques μοιάζει να έχει βγει από βιβλίο του Stephen King. Ο ίδιος είναι τόσο σκοτεινός που χωρίς να το θες βυθίζεσαι μέσα του σε μια δίνη από ήχους που σου καίνε το μυαλό ενώ σουλατσάρεις πάνω κάτω σε γειτονιές που συχνάζουν πόρνες, μπεκρήδες, λούζερς, τραγικές φιγούρες που μπορούν να σημαδέψουν την ύπαρξη σου..
Κι όταν τραγούδησε με αυτό το απίστευτο εύρος ήταν σαν ξημέρωσε στο Παρίσι, αρχή της άνοιξης, έξω από ένα μαγαζί με κατεβασμένα στόρια γεμάτο τελάρα, με τη γεύση του κρασιού ακόμα στα χείλη και τον πονοκέφαλο να σου θυμίζει το χτεσινό μεθύσι. ..Τόσο χαρακτηριστικός..
Βέβαια όταν άρχισε να παίζει ακορντεόν ασυναίσθητα άρχισα να ψάχνω στην τσέπη μου για ψιλά… ως άνθρωπος με χιούμορ…μόνο για να αντιληφθώ το χιούμορ που έχει το γκρούπ…
Ο Adrian Huge χτυπούσε τα πατίνια του με ένα πλαστικό μωράκι (οκ έχω σκεφτεί χειρότερα όταν με ξυπνάνε το πρωί ), ενώ μια πλαστική κοτόχηνα ήταν σχεδόν ενσωματωμένη στην κάσα του. Σε κάποια φάση τα γκρέμισε όλα και ησύχασε....Αλλά εμείς γελάσαμε..
Ο Adrian Stout από την άλλη σόλαρε στο πριόνι (!!) με εξαιρετική επιτυχία θα έλεγα. Don’t try this at home μη σας μπαίνουν ιδέες παρακαλώ..
Η συναυλία κράτησε γύρω στο δίωρο με 2 απανωτά encore και μπόλικο χειροκρότημα..




Τα συν+++

Η διάχυτη θεατρικότητα και εκφραστικότητα και των τριών μελών, έκανε το κοινό για μερικές στιγμές να παραδοθεί, μια στα σατανικά γέλια, μια στις κραυγές μια σε όλο αυτό το περίεργα παράλογο και σκοτεινό σόου. Όταν μπορείς να είσαι grotesque και εκκεντρικός και πλασάρεις τη βαναυσότητα, τον φόνο, την πορνεία και τον υπόκοσμο χωρίς να ξεσηκώνεις αντιδράσεις, ενώ παράλληλα καταφέρνεις να είσαι ποιητής και ροκάς, φτύνοντας κάθε ταμπού από μέσα σου τότε κι εγώ σου βγάζω το καπέλο..

Theremin

Ε ποτέ! Και μόνο που είδα το συγκεκριμένο όργανο live, για μένα αρκεί. Για όσους δε κατάλαβαν, o Stout δεν έκανε πως έπαιζε στον αέρα αλλά κουνούσε τα χέρια του πάνω από ένα theremin ή αλλιώς αιθερόφωνο. Και ναι είναι μεγάλη υπόθεση όχι γιατί έχουν ασχοληθεί μ αυτό οι Zeppelin ή οι Hawkwind αλλά για λόγους που θα βρεις αν ψάξεις στο ιντερνετι (google it μη τα θες όλα έτοιμα!:PP)

Τα πλην- - -

Καμία αλληλεπίδραση με το κοινό. Μα καμία. Μπορεί να μας άρεσε το dark της υπόθεσης αλλά όταν βλέπεις τους γύρω σου να χασμουριούνται διακριτικά σημαίνει πως κάτι δε πάει καλά. Τα χειροκροτήματα δυνάμωσαν κατά το τέλος της βραδιάς, τόσο ώστε να αρχίσω να αναρωτιέμαι μήπως ο κόσμος χαιρόταν που η συναυλία τέλειωσε. Και στο κάτω κάτω σε κανέναν δεν αρέσει να του μένει η εντύπωση της αγγαρείας…Δώσε feedback στον κόσμο να σε αποθεώσει..



Σούμα

Περίπου 7 στα 10
Έτσι για το ακαταλόγιστο της αμαρτίας..