Έξω ο καιρός βροχερός… λέω να βγω να μη βγω ....πού να γυρίζεις;;… είπε κάποτε ο Σιδηρόπουλος σε ένα του τραγούδι…Το επανέλαβα κι εγώ, το βράδυ της Παρασκευής καθώς πήγαινα να πάρω το λεωφορείο για το Principal… Στο δρόμο κλωτσούσα τις λακκούβες με τα νερά, μιας και δε μπορούσα να κλωτσήσω την τύχη μου…Η λέξη ομπρέλα μου είναι άγνωστη..
Στο venue ο κόσμος ήταν λιγοστός.. Έπιασα το κλασσικό τραπεζάκι στον εξώστη, βάζοντας στοιχήματα με τον εαυτό μου.. Θα γεμίσει ή τσού;; Στο μυαλό μου ήρθαν τα λόγια που είπε το παλικάρι στην πόρτα.. Ο Tricky δε θέλει φώτα και ούτε flash.. Για το flash καρφί δε μου καίγεται, να σας πω την αλήθεια, καθώς το αντιπαθώ, αλλά η λέξη φωτορεπόρτερ εμπεριέχει τη λέξη φως.. Κι έτσι χωρίς αυτό υποβαθμίστηκα σε μια ταπεινή ρεπόρτερ…και μετονόμασα τη συναυλία σε ‘σκοτάδι πισσοσκόταδο μαύρο σκοτάδι πίσσα’…
Ινφο
Τα φώτα χαμήλωσαν κι έμειναν εκεί για όλη τη διάρκεια της συναυλίας.. Οι ινφο ανέβηκαν στη σκηνή…Αρκετά καλοί, αν και έχω διαφορετικά ακούσματα, κατάφεραν να στρώσουν ιδανικά το μονοπάτι που θα ακολουθούσε ο Tricky.. Ambient που φλέρταρε με την trip hop σ ’ένα σκοτεινό ηλεκτρονικό δωμάτιο, με διάσπαρτες παιχνιδιάρικες μελωδίες, σ΄ ένα minimal κατά τ’ άλλα concept. Ο κόσμος συνέχιζε να μπαίνει με χαλαρούς ρυθμούς.. Εγώ συνέχιζα να βρίζω από μέσα μου τον χαμηλό φωτισμό…
Tricky
Τα φώτα έσβησαν για πάντα, σκεπάζοντας το χώρο με ένα πέπλο αχνό.. Μόνο ο καπνός ανέβαινε ψηλά και μετά χανόταν ..Κάπου έβλεπες έναν προβολέα μπλε, κάπου έναν κόκκινο…Ο Tricky ήταν πάνω στη σκηνή, άσχετα αν δεν τον έβλεπε κανείς.. Προτίμησε βέβαια να έχει πλάτη στο κοινό, κάτι το οποίο εμένα δε μου αρέσει προσωπικά και ποιος με ρώτησε εμένα θα μου πει κανείς, αλλά αυτό είναι το στυλ του.. Θέλει να φαίνεται μόνο η σιλουέτα του και η καύτρα (ναι έτσι γράφεται) από το τσιγάρο.. Κάπου εδώ θα μπορούσα να γράψω μια ολόκληρη παράγραφο σχετικά μ αυτό, αλλά δε θα το κάνω.. Όποιος θέλει μπορεί να με βρει και να με ρωτήσει…
Κι εκεί που είχα κλείσει τα μάτια, λες και βρισκόμουν στο δωμάτιο μου ακούγοντας μουσική, τα ξωτικίσια αυτιά μου αναγνώρισαν κάτι που έμοιαζε με rock.. ‘Όπα’ είπα, άνοιξα τα μάτια μου και είδα ένα μπούγιο ν’ ανεβαίνει στη σκηνή, για να χοροπηδήσει σαν κατσίκι, υπό τους ήχους του Ace Of Spades..Ομολογώ πως η κίνηση αυτή με εντυπωσίασε, καθώς ο Tricky, κατά τα άλλα, δεν είχε καμιά επαφή με το κοινό.. Πάνο στο πάλκο όμως, όλοι έγιναν ένα, χοροπήδησαν, εκστασιάστηκαν χαμογέλασαν και πάνω απ όλα έζησαν μια ξεχωριστή εμπειρία ..
Η βραδιά κύλησε με υπόγεια διάθεση , σε μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας , με τις θηλυκές νότες της Sara Farina και Kelly Appleton να κάνουν το πάτωμα να τρίζει..Η φωνή της Franky Riley στάθηκε επάξια στο ύψος της προηγούμενης τραγουδίστριας Martina χωρίς ίχνος σκιάς πάνω της…
Εμένα όμως με είχε πιάσει μαύρη κατάθλιψη εκεί στον εξώστη, όπου μαύρη μαυρίλα είχε πλακώσει, κι άκουγα και τη φωνή του Kulturosupa να οδύρεται γιατί δεν έχω φωτογραφίες και video..Είπαμε hello φως;;; Τελικά it’s so tricky to shoot Tricky…
E τι να κάνω η άμοιρη, πήρα τον 70-300 και κατέβηκα all the way από τον εξώστη κάτω στη σκάλα δίπλα στη σκηνή..Εκεί ανακάλυψα, πως υπήρχαν άλλοι πιο έξυπνοι από εμένα και με flash και με άλλα καλούδια..Και πάνω που αποφάσισα να πάω πιο κοντά, ο Mr.Tricky κάλεσε τον κόσμο ξανά πάνω στη σκηνή…Κοίταξα τον εξώστη όπου είχα αφήσει τον 18-55, κοίταξα τον 70-300 που κρατούσα στα χέρια μου , ‘πού πας ρε καραμήτρο με τον ζοομ πάνω στη σκηνή’ σκέφτηκα, αλλά να σας πω την αμαρτία μου δε με πολυένοιαξε.. Κι ανέβηκα κι εγώ πάνω στη σκηνή κι έβγαλα και τον Tricky και το βρακί του Tricky που έγραφε Calvin Klein και σκέφτηκα να το περάσω κι ένα χέρι photoshop να γράφει Klein Mein και να πω σε όλους πως φοράει μαϊμού βρακί έτσι για να μάθει να παίζει με κλειστά τα φώτα..
Αλλά δε το έκανα…
Τα πλην
Το ανύπαρκτο σχεδόν interaction με τον κόσμο …Μπορεί να χάρηκαν οι μπροστά που ανέβηκαν στη σκηνή και καλά έκαναν, αλλά οι πίσω καθόντουσαν με σταυρωμένα χέρια.. Επιπλέον το ‘πες μια καλησπέρα κι ας πέσει χάμω’ πρέπει να έγινε θεσμός…
Το παίξιμο 1.30 ώρας που φάνηκε, σε πολλούς που ρώτησα, για 3ωρο και δυστυχώς κούρασε. Μάλλον ο χαμηλός φωτισμός ετοιμάζει τον άνθρωπο ή για ύπνο ή για κάτι άλλο…Στην περίπτωση μας για το πρώτο :PP
Επίλογος…
Ο δρόμος για το σπίτι μου φάνηκε σαν αιώνας.. Γι αυτό και πήρα άλλο δρόμο, που μ έβγαλε στο Αρκ…Δεν άκουσα Tricky αλλά με αγκάλιασε με ζεστασιά ο ήχος της ροκ…
Έξω ο καιρός βροχερός…
Πού να γυρίζεις;;;…
