Εκείνο το καλοκαίρι ήμουν τελείως μόνη.Εγώ και τα γίδια που είχαμε στο κατσικοσπιτάκι. Άντε και οι κότες που συνήθως κυνηγούσα και ποτέ δε κάναν αυγά. Αλλά μη το πείτε στη μαμά μου αυτό...Τώρα που το σκέφτομαι περνούσα πολλές ώρες στο κοτέτσι..Δε ξέρω γιατί ή μάλλον δε θυμάμαι..Ή πολύ απλά είχα ανακαλύψει κάτι και δε θέλω να διαρρεύσει προς τα έξω..Οπως και να χει ποτέ δε θα σας πώ..
Μια από αυτές τις ζεστές μέρες και καθώς τριγυρνούσα άσκοπα με το βρακί στην αυλή, μου 'ρθε η φαινή ιδέα να μελετήσω μια φωλιά από μυρμήγκια, όχι εκείνα τα κούτσικα αλλά τα μεγάλα τα κόκκινα, που επιμελώς είχαν φτιάξει, δίπλα σε μια γλάστρα-τενεκέ φέτας με βασιλικό.
Φόρεσα λοιπόν ένα παντελονάκι ,πήρα ένα κομμάτι ψωμί και κάθησα δίπλα στη γλάστρα..
Δε ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ αυτά τα πλάσματα αλλά το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχουν τσαγανό και μαγκιά πάνω τους. Τσαγανό γιατί κουβαλάνε απίστευτα βαριά πράγματα και μαγκιά γιατί όταν όλοι περνάνε οικονομική κρίση και πεινάνε, αυτά είναι άρχοντες..Αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο..
Τα μυρμηγκάκια λοιπόν, ξεπρόβαλλαν μέσα από μια ρωγμή στο έδαφος, που ήταν γεμάτη με χώμα και χαρωπά (μάλλον) κόβαν τις βόλτες τους γύρω από τις γλάστρες, περιμένοντας κάποιο κορόιδο να ρίξει κάτι φαγώσιμο..Τους έκανα λοιπόν τη χάρη κι έριξα μερικά ψίχουλα στο χώμα.
Με μιας μαζεύτηκαν καμιά εικοσαριά από δαύτα κι άρχισαν το δύσκολο τους έργο..Το οποίο φυσικά και έκανα πιο δύσκολο με τον εξής τρόπο: Με ένα μικρό κλαδάκι από τη μουριά τους έκλεινα το δρόμο..Αριστερά αυτά; Αριστερά και το κλαδάκι..Δεξιά αυτά;.Το κλαδάκι εκεί πάλι. Μετά από λίγη ώρα τα μυρμήγκια αγνοούσαν εντελώς το κλαδάκι μου και περνούσαν πάνω από το χέρι μου. Και αν το καλοσκεφτείτε είχα κάνει ένα βήμα μπροστά! Τους είχα μάθει να μη φοβούνται τα μουρόκλαδο ή εμένα. Ή πολύ απλά να με προσπερνάνε με λίγα μυρμηγκομπινελίκια ..Θα μπορούσα άνετα να είχα γίνει εκπαιδεύτρια μυρμηγκιών και ήδη μη σας πω το φανταζομαι ,αλλά δε θα συνεχίσω καθώς ακούω τους μισούς από εσάς να μουρμουρίζετε πως είμαι ένα τέρας αλλά δε με νοιάζει. Εγώ τα εκπαίδευσα.....-
Ανάμεσα λοιπόν στην ορδή που είχε μαζευτεί, κατάφερα να ξεχωρίσω ένα, που ήταν κάπως διαφορετικό από τ άλλα. .Ίσως το χρώμα του να ήταν πιο κόκκινο αλλά και πάλι δεν είμαι και πολύ σίγουρη. Κάθησα λοιπόν αρκετή ώρα και προσπάθησα να κάνω το ίδιο κολπάκι με το κλαδί, μόνο σε αυτό..Αυτό το μυρμήγκι όμως ήταν αλλιώτικο και δεν υπάκουγε με τίποτα στις προσταγές και τη διεστραμμένη μου φαντασία. Κοινώς αντιδρούσε καταφέρνοντας να μ' εκνευρίσει αφάνταστα ... Ξαφνικά και επάνω στο αναψοκοκκίνισμα και την προσπάθεια άκουσα τη φωνή της μαμάς μου από την άλλη άκρη της αυλής . -Τι κάνεις εκεί? Εεεε τίποτα πάιζω ..απάντησα τσαντισμένη και με μια μου κίνηση να σηκωθώ, αποφάσισα να πατήσω το μυρμήγκι επαναστάτη..Ουτως ή άλλως δε τα 'παιρνε τα γράμματα..
Φτωχούλι πλασματάκι..Είχε σταματήσει να κουνιέται πια...Και μαζί παρέσυρε και την παιδική μου καρδιά. Δεν έφταιγε σε τίποτα..Απλά ήταν διαφορετικό κι εγώ ξαφνικά ένιωσα τη θλίψη να πάιρνει τη θέση της οργής που με γέμιζε η μέχρι πρότινος αποστασία του. Έτσι αποφάσισα να προσευχηθώ στον θεό των μυρμηγκιών να φέρει αυτό το πλάσμα πίσω ..Έκλεισα λοιπόν τα μάτια μου και άρχισα δυνατά να προσεύχομαι. ..-Φερε πίσω το μυρμήγκι, φέρε πίσω το μυρμήγκι ,αν υπάρχεις φέρτο πίσω. ..
Μπροστά μου πέρασαν εικόνες ,του Βούδα, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ακόμη και ο Ιησους από τη Ναζαρέτ στο τρίτο επεισόδιο και άλλα θρησκευτικά με άρωμα κουραμπιέ, μελομακάρονου, τσουρεκιού και ότι άλλο υπήρχε μέχρι τότε στο μυαλό μου..Και ξαφνικά το μυρμήγκι ζωντάνεψε!!!!!
Ετσι έμεινα να κάνω τούμπες στην αυλή, με περίσσια χαρά γιατί αυτός για τον οποίο όλοι μιλούσαν, ήταν εκεί...
Αφού λοιπόν απέδειξα την ύπαρξη του θεού.....το ξαναπάτησα, ..χωρίς περιστροφές, χωρίς τύψεις και χωρίς σκέψη ..Κάποιος έπρεπε να την πληρώσει στην τελική, για όλες τις αμαρτίες καί τις δικίες μου καί των υπόλοιπων μυρμηγκιών...
Οι βίαιες μου πράξεις σταμάτησαν ευτυχώς. όταν η μαμά μου με πήρε σηκωτή από το μαλλί φωνάζοντας να σταματήσω να κάνω βλακείες και να σκοτώνω αθώα πλασματάκια δίχως λόγo, καθώς δε ξέρω τι μου γίνεται και μέσα στο κεφάλι μου έχω σανό αντί για μυαλό..Μάλλον είχε δίκιο εκείνη τη φορά..
Μετά από λίγο παρουσιάσα τοξική δερματίτιδα. με αποτέλεσμα τα χέρια μου να γίνουν νταούλια στέλνοντας με στο νοσοκομείο..
Εκείνο το βράδυ ένιωσα χιλιάδες μυρμήγκια να περπατάνε πάνω μου. Αλλά ίσως και να το φαντάστηκα...
Thnx to Helen for the inspiration..
..
